Różnica pokoleń robi swoje - często zachowanie młodych osób nie do końca odpowiada starszym osobom. Czy jednak są pewne granice i zasady savoir-vivre'u, które należy przestrzegać bez względu na wiek, pochodzenie i swoje własne przyzwyczajenia oraz poglądy?

"Jestem zakochana w Marcelince po uszy. Moja wnuczka skończyła niedawno 3 lata i jest tak urocza, że nikt nie potrafi się jej oprzeć. To prześliczna dziewczynka, ale wciąż dziecko! A jej mama (moja synowa) często robi jej makijaż na wielkie okazje. Kiedyś nawet doczepiła jej rzęsy, gdy mała szła do przedszkola. Po upomnieniu opiekunki przestała to robić, ale i tak "upiększa" małą dość często. Dlaczego nie pozwala jej być dzieckiem?"

Prowadzę własną firmę. Początki były trudne, ale teraz radzę sobie całkiem nieźle. Moja żona za to zajmuje się dziećmi i domem. Dysponuje pieniędzmi, które zarobię i wcale mi to nie przeszkadza. Ale ona wydałaby wszystko! Co do grosza! Dlatego część muszę odkładać w tajemnicy na osobne konto... 

Moja żona ma tego psa od zawsze. Kiedy ją poznałem kilka lat temu, Fafik był już z nią od kilku lat. To zwykły kundelek, nic nadzwyczajnego. Teraz mieszkamy już w domu jednorodzinnym i uważam, że powinien się przeprowadzić do budy. Jest już stary i śmierdzi... Jednak moja żona nawet nie chce o tym słyszeć! 

"Jestem tatą trójki przewspaniałych maluchów. Od zawsze kocham dzieci, a moje są dla mnie całym światem. Nie wyobrażam sobie życia bez nich. Jednak moja żona totalnie mnie od nich odsuwa. Nie pozwala mi przebywać z nimi sam na sam. Kiedy gdzieś wychodzi, płaci opiekunce, albo zaprasza do nas swoją mamę. A przecież ja mógłbym zająć się dzieciakami. Chciałbym! A zawsze ktoś "patrzy mi na ręce" zupełnie, jakbym miał skrzywdzić własne dzieci. Jest mi ciężko to zrozumieć".

Jestem starszą samotną kobietą. Gdyby nie moje dzieci i wnuki, całymi dniami siedziałabym sama w czterech ścianach. Mąż umarł dawno temu, a ja jestem schorowana i nie mam już sił chodzić na spacery. Każde odwiedziny wnucząt są dla mnie prawdziwą radością. Niestety, jedna z moich pociech, regularnie podbiera mi pieniądze... 

"Wincent to ideał mężczyzny. Dopóki go nie poznałam, nie miałam pojęcia, że można takiego spotkać. Ja byłam już zamężna, a mój mąż przedstawił mi Wincenta dopiero pół roku po ślubie. Przyjaźnili się od dawna, ale on podróżował po świecie i nie było go na miejscu. Już przy pierwszym spotkaniu poczułam "to coś". Później rozwijaliśmy naszą znajomość, a ja z miesiąca na miesiąc czułam coraz bardziej, że rośnie we mnie uczucie do niego. Niedawno zostawiła go jego partnerka, a ja zastanawiam się, czy powinnam się ujawnić i wyznać mu miłość. Nie wiem nawet, czy on też coś do mnie czuje i sporo bym zaryzykowała".

Natalka jest moim przeciwieństwem. Ja zawsze byłam duszą towarzystwa. Od dziecka było mnie wszędzie pełno. Myślałam, że moja córka będzie taka sama. Na początku była wstydliwa, a teraz po prostu nie potrafi zachować się w towarzystwie. Nie ma żadnych znajomych i przynosi mi wstyd. Muszę jej jakoś pomóc! 

Mateuszek zawsze był takim grzecznym chłopcem. Wszystko zmieniło się, kiedy skończył 13 lat. Wszedł w okres nastoletniego buntu, który nie mija. Mój syn jest coraz gorszy. Cały czas gra w gry komputerowe, nie chce się uczyć, nic nie robi w domu i ciągle mnie wyzywa! Już nie wiem, co powinnam zrobić... 

"Żyjemy z mężem jak współlokatorzy. Czasami mam wrażenie, że już się nawet nie darzymy przyjaźnią. Bo o miłości oboje już dawno zapomnieliśmy. Jesteśmy razem tylko przez zobowiązania finansowe i dziecko. Poza tym nic już nas nie łączy. Czasem zastanawiam się, jak do tego wszystkiego doszło?"

Jeszcze poczekaj — mówili. Co będziesz przepłacać, ocieplenie klimatu — mówili. Znowu posłuchałem się kolegów i mam za swoje. Zima zaskoczyła kierowców? To, co ja mam powiedzieć. Ugrzązłem w czarnej... w białym śniegu i za nic nie mogłem wyjechać z podwórka. Sąsiad pomógł i skończyło się jeszcze gorzej... Kto by pomyślał, że zima stulecia zrobi ze mnie jesień średniowiecza.

"Karol skończył w tym roku 30 lat. Wszystkie koleżanki mi się dziwią, dlaczego go nie wyrzucę z domu. Jak można wyrzucić z domu własne dziecko?! Ale mógłby, chociaż po sobie posprzątać. Czuję, że zawiodłam jako matka i gdzieś popełniłam błąd".

Nie tak wyobrażałam sobie swoje życie w małżeństwie. Z Przemkiem dogadujemy się całkiem dobrze. Problemem jest jednak teściowa, a mój mąż zawsze staje w jej obronie! Tym razem powiedziała, że jestem za gruba dla jej synka i powinnam zrzucić kilkanaście kilogramów. Problemem jest to, że mam chorą tarczycę i to wcale nie takie łatwe! Do niej to jednak nie dociera. Uważa, że skoro go kocham, to powinnam bardziej o siebie zadbać. 

"Wyznałem jej miłość, zanim się zobaczyliśmy. Planowaliśmy już wspólne życie i potrafiłem wyobrazić sobie ją u mojego boku. Rzecz w tym, że wyobrażałem sobie kobietę, która tak naprawdę nie istniała. Nie widziałem jeszcze wtedy jej zdjęć, bo bardzo chciałem wierzyć, że miłość jest ślepa. I tak mi się wydawało. Gdy wysłała pierwsze fotki, moje uczucie osłabło, ale kiedy się spotkaliśmy, to jakby zupełnie wygasło. A ona dalej snuje plany na wspólne życie. Co ja mam zrobić?"