Dbanie o zdrową dietę partnera/ki może być przejawem troski i miłym gestem. Jest jednak cienka granica pomiędzy ingerowaniem w to, co i w jakich ilościach je druga osoba, czyli ingerowanie w jej dietę, a chęcią zadbania o zdrowie bliskiej osoby. Czy da się rozróżnić te dwie rzeczy?

Różnica pokoleń robi swoje - często zachowanie młodych osób nie do końca odpowiada starszym osobom. Czy jednak są pewne granice i zasady savoir-vivre'u, które należy przestrzegać bez względu na wiek, pochodzenie i swoje własne przyzwyczajenia oraz poglądy?

"Jestem zakochana w Marcelince po uszy. Moja wnuczka skończyła niedawno 3 lata i jest tak urocza, że nikt nie potrafi się jej oprzeć. To prześliczna dziewczynka, ale wciąż dziecko! A jej mama (moja synowa) często robi jej makijaż na wielkie okazje. Kiedyś nawet doczepiła jej rzęsy, gdy mała szła do przedszkola. Po upomnieniu opiekunki przestała to robić, ale i tak "upiększa" małą dość często. Dlaczego nie pozwala jej być dzieckiem?"

Wspólny budżet często staje się kością niezgody pomiędzy partnerami, dlatego warto wcześniej uzgodnić, jakie potrzeby będą finansowane ze wspólnego konta, jeśli takie małżeństwo posiada lub planuje założyć. Dzięki temu można uniknąć pewnych nieporozumień w przyszłości.

Moja żona ma tego psa od zawsze. Kiedy ją poznałem kilka lat temu, Fafik był już z nią od kilku lat. To zwykły kundelek, nic nadzwyczajnego. Teraz mieszkamy już w domu jednorodzinnym i uważam, że powinien się przeprowadzić do budy. Jest już stary i śmierdzi... Jednak moja żona nawet nie chce o tym słyszeć! 

"Jestem tatą trójki przewspaniałych maluchów. Od zawsze kocham dzieci, a moje są dla mnie całym światem. Nie wyobrażam sobie życia bez nich. Jednak moja żona totalnie mnie od nich odsuwa. Nie pozwala mi przebywać z nimi sam na sam. Kiedy gdzieś wychodzi, płaci opiekunce, albo zaprasza do nas swoją mamę. A przecież ja mógłbym zająć się dzieciakami. Chciałbym! A zawsze ktoś "patrzy mi na ręce" zupełnie, jakbym miał skrzywdzić własne dzieci. Jest mi ciężko to zrozumieć".

Jestem starszą samotną kobietą. Gdyby nie moje dzieci i wnuki, całymi dniami siedziałabym sama w czterech ścianach. Mąż umarł dawno temu, a ja jestem schorowana i nie mam już sił chodzić na spacery. Każde odwiedziny wnucząt są dla mnie prawdziwą radością. Niestety, jedna z moich pociech, regularnie podbiera mi pieniądze... 

"Wincent to ideał mężczyzny. Dopóki go nie poznałam, nie miałam pojęcia, że można takiego spotkać. Ja byłam już zamężna, a mój mąż przedstawił mi Wincenta dopiero pół roku po ślubie. Przyjaźnili się od dawna, ale on podróżował po świecie i nie było go na miejscu. Już przy pierwszym spotkaniu poczułam "to coś". Później rozwijaliśmy naszą znajomość, a ja z miesiąca na miesiąc czułam coraz bardziej, że rośnie we mnie uczucie do niego. Niedawno zostawiła go jego partnerka, a ja zastanawiam się, czy powinnam się ujawnić i wyznać mu miłość. Nie wiem nawet, czy on też coś do mnie czuje i sporo bym zaryzykowała".

Natalka jest moim przeciwieństwem. Ja zawsze byłam duszą towarzystwa. Od dziecka było mnie wszędzie pełno. Myślałam, że moja córka będzie taka sama. Na początku była wstydliwa, a teraz po prostu nie potrafi zachować się w towarzystwie. Nie ma żadnych znajomych i przynosi mi wstyd. Muszę jej jakoś pomóc! 

Mateuszek zawsze był takim grzecznym chłopcem. Wszystko zmieniło się, kiedy skończył 13 lat. Wszedł w okres nastoletniego buntu, który nie mija. Mój syn jest coraz gorszy. Cały czas gra w gry komputerowe, nie chce się uczyć, nic nie robi w domu i ciągle mnie wyzywa! Już nie wiem, co powinnam zrobić... 

"Żyjemy z mężem jak współlokatorzy. Czasami mam wrażenie, że już się nawet nie darzymy przyjaźnią. Bo o miłości oboje już dawno zapomnieliśmy. Jesteśmy razem tylko przez zobowiązania finansowe i dziecko. Poza tym nic już nas nie łączy. Czasem zastanawiam się, jak do tego wszystkiego doszło?"

Jeszcze poczekaj — mówili. Co będziesz przepłacać, ocieplenie klimatu — mówili. Znowu posłuchałem się kolegów i mam za swoje. Zima zaskoczyła kierowców? To, co ja mam powiedzieć. Ugrzązłem w czarnej... w białym śniegu i za nic nie mogłem wyjechać z podwórka. Sąsiad pomógł i skończyło się jeszcze gorzej... Kto by pomyślał, że zima stulecia zrobi ze mnie jesień średniowiecza.

"Karol skończył w tym roku 30 lat. Wszystkie koleżanki mi się dziwią, dlaczego go nie wyrzucę z domu. Jak można wyrzucić z domu własne dziecko?! Ale mógłby, chociaż po sobie posprzątać. Czuję, że zawiodłam jako matka i gdzieś popełniłam błąd".

Nie tak wyobrażałam sobie swoje życie w małżeństwie. Z Przemkiem dogadujemy się całkiem dobrze. Problemem jest jednak teściowa, a mój mąż zawsze staje w jej obronie! Tym razem powiedziała, że jestem za gruba dla jej synka i powinnam zrzucić kilkanaście kilogramów. Problemem jest to, że mam chorą tarczycę i to wcale nie takie łatwe! Do niej to jednak nie dociera. Uważa, że skoro go kocham, to powinnam bardziej o siebie zadbać.