Niedawno wprowadziliśmy się do nowego domu. Teraz teściowa nas po prostu terroryzuje. Cały czas wytyka nam, że nie mamy na ścianach świętych obrazków, a brak krzyża nad drzwiami to dla niej prawdziwa obraza. Ja wolę na co dzień oglądać rodzinne zdjęcia. Czy ze mną jest coś nie halo? 

W życiu nie chodzi tylko o to, żeby się zamartwiać. Trzeba też świetnie się bawić! Skoro dwie osoby chcą ze sobą spędzać czas i się spotykać, to nic nie stoi na przeszkodzie, żeby realizowały swoje plany. W końcu żona to nie ściana, zawsze można ją przesunąć... 

"Mam już prawie 80 lat. Przepracowałam prawie całe życie na stanowisku, dzięki któremu mogłam pomagać innym ludziom. Jest we mnie mnóstwo empatii i starałam się tę empatię zaszczepić również w moich synach. Jeden z nich niestety nie ma zdolności współodczuwania. Zgadza się w wielu kwestiach z żoną, która dysponuje moją emeryturą, a ja muszę się jej prosić o każdy grosz na własne, podstawowe potrzeby. Czuję się jak więzień we własnym domu".

"Jestem zadbaną kobietą i zawsze nią byłam. Zdarzało się, że moja waga szybowała czasem trochę w górę, ale po kilku miesiącach wracała do stanu poprzedniego. Mąż nie zwracał na to uwagi i zawsze patrzył na mnie tak samo. Jednak od czasu, gdy jestem w ciąży, traktuje mnie inaczej. Mój lekarz twierdzi,  że jak na 7 miesiąc ciąży nie przytyłam wcale zbyt dużo, ale mąż wylicza mi kalorie (poniżej mojego zapotrzebowania) i mówi, że i tak już dobrze wyglądam. Dodał też, że jeśli za bardzo się spasę, to się ze mną rozwiedzie".

Moja córka to prawdziwy człowiek demolka. Robi wokół siebie ogromny chaos. Brak mi słów na to, co ona wyczynia. W ogóle nie sprząta! W jej pokoju są zapleśniałe kubki i talerze, wszędzie porozrzucane ubrania, a nawet resztki jedzenia. Dopóki ja tego nie ruszę, ona jak gdyby nigdy nic, siedzi sobie w tym syfie. 

"Nie wiem, kiedy to się stało, ale od pewnego czasu przestałam cieszyć się czymkolwiek. Rzeczy, które dotąd sprawiały mi wiele radości, teraz nie zachęcają mnie nawet do tego, żeby wstać z łóżka. Zupełnie nie mam motywacji do tego, żeby zacząć dzień, a przecież mam u boku ukochanego mężczyznę i cudowne córeczki. Nawet nie potrafię się już nimi zająć. Nie wiem co się ze mną dzieje. Nie rozumiem sama siebie".

Nie chcę narażać mojego dziecka na dodatkowy stres. Nie widzę powodu, żeby sześciolatkę zabierać na cmentarz podczas Wszystkich Świętych. Oczywiście to spotyka się z krytyką mojej rodziny. Uważają, że nie uczę jej szacunku do zmarłych. No chyba to lekka przesada? 

Powitanie na świecie dziecka przez rodziców to ogromne emocje. Kobiety dodatkowo są wykończone porodem, choć mimo zmęczenia od pierwszych chwil dbają o swoje maleństwo i to właśnie wokół niego skupia się ich cała uwaga. Jak się okazuje - nie zawsze rozumie to mąż oraz inni członkowie rodziny.

Tak naprawdę przyjaźnię się nie tylko z Kaśką, ale również z jej mężem. Często spędzam u nich czas, pijemy kawkę, imprezujemy, nasze dzieci świetnie się dogadują. Ostatnio jednak widziałam, jak jej mąż flirtował z naszą wspólną koleżanką. Teraz nie wiem co robić - powiedzieć jej o tym? 

Halloween zbliża się wielkimi krokami, jednak asortyment w sklepach przypomina o nim już od kilku tygodni. Niegdyś niezbyt popularne wydarzenie w Polsce, teraz cieszy się sławą i coraz więcej osób przebiera się w zabawne kostiumy i celebruje zwyczaj.

Zanim urodził się Kacperek, moje małżeństwo z Łukaszem wprost kwitło. Teraz skupiam się przede wszystkim na swoim synku, który jest bardzo wymagający. Musi spać z nami w łóżku, ponieważ inaczej nie przespałabym ani godziny! A przecież ja też muszę chodzić do pracy... Mój mąż tego nie rozumie i cały czas ma do mnie pretensje. 

"Moje dzieci są bardzo absorbujące, w związku z tym nie jestem w stanie wykonać przy nich wszystkich domowych obowiązków. Mieszkamy z teściami (my na górze, oni na dole), więc kiedy nastawiam się na gruntowne sprzątanie czy mam do ugotowania bardziej wymagający obiad, sprowadzam moją gromadkę do babci. Do tej pory nie miała z tym problemu, ale ostatnio zażyczyła sobie, żebym płaciła jej godzinówkę za opiekę nad wnukami. Serio? Przecież to jej obowiązek!"

Zaufanie to podstawa związku. Mówi się nawet, że nie da się stworzyć żadnej długotrwałej relacji bez zaufania to drugiej osoby, nawet jeśli pojawiło się uczucie między dwojgiem ludzi. Czy można jednak swoją kontrolę i ingerowanie w prywatność partnera, usprawiedliwiać wewnętrznym niepokojem i wątpliwościami dotyczącymi wierności partnera. Gdzie są pewne granice, których nie należy naruszać?

Od zawsze należałam raczej do tych szczupłych. Nie mam problemów z przemianą materii, więc mogę jeść do woli! Już w szkole się ze mnie śmiali, wyzywali od kościotrupów. A teraz mój chłopak chce, żebym przytyła i cały czas podsuwa mi pod nos niezdrowe jedzenie. Już mam tego dość!