"Co roku zaraz po 1 listopada moja żona zaczyna szaleć ze świątecznymi prezentami. Inspiracji szuka już dużo wcześniej, ale to właśnie wtedy ogarnia ją zakupowy szał. Nie rozumiem zwyczaju obdarowywania calutkiej rodziny i jeszcze przyjaciół. Przecież to wszystko kosztuje. W tym roku żona zamierza wydać na prezenty 7000 zł.  W ubiegłym roku wyniosły nas niewiele mniej, a ja przez 2 miesiące musiałem pracować na drugim etacie, żeby na to zarobić. Nie wiem jak przemówić jej do rozsądku."

Mój mąż kilka tygodni temu oznajmił, że nie zamierza spać ze mną w jednym łóżku, ponieważ się nie wysypia. Przyznał, że to ja zajmuję zbyt wiele miejsca. Fakt, ostatnio mi się przytyło, ale czy to powód do tego, żeby wyprowadzać się z małżeńskiej sypialni?! Może tak naprawdę przyczyna problemu leży, gdzie indziej...? 

"Jestem dosłownie uwiązana w domu! Czasem mam wrażenie, że się przez to wypalam. Koleżanki spędzają ze sobą czas, wychodzą razem, a ja co najwyżej mogę spotkać się z nimi na placu zabaw, bo mój syn nie odchodzi ode mnie na krok, a mąż wręcz boi się z nim zostać. Maksiu ma już 3 lata, a ja naprawdę nigdy bez niego nie wyszłam. Zakupy, spacer, gotowanie, sprzątanie, toaleta - wszystko z nim! Zdziczeję w końcu! Ale czasem zastanawiam się, czy jako matka mam prawo oczekiwać czasu bez dziecka?"

Mój synek ma osiem lat. Kiedy się urodził, amerykańskie imiona były bardzo modne. Chciałam, żeby było łatwiej, więc postanowiłam spolszczyć pisownię. Dałam mu na imię Brajan, a teraz to dla mojego maleństwa prawdziwa udręka. Koledzy w szkole nie dają mu żyć i cały czas się z niego śmieją. Co robić? 

Nie radzę sobie z rosnącą inflacją. Ceny w sklepach mnie po prostu przytłaczają. Nie stać mnie na podstawowe produkty spożywcze, a przecież cały czas pracuję. Muszę jednak płacić za żłobek i przedszkole moich dzieci, kupować paliwo, leki... Już zalegam z ratami kredytu! Coraz częściej staję przed wyborem: kupić jedzenie czy zrobić opłaty? 

"Wysokość alimentów ustaliliśmy już kilka lat temu. Zgodziłam się na tak niskie, bo on twierdził, że będzie się dorzucał co miesiąc z jakąś konkretną kwotą zawsze wtedy, gdy pojawią się jakieś wydatki. Skończyło się tak, że ja za każdym razem wręcz błagam go o pomoc, a on najczęściej mnie wyśmiewa, mówiąc, że przecież sąd ustalił 300 zł alimentów, a ja się na to zgodziłam. Jaka ja byłam głupia!"

Jestem typem zazdrośnika i mój mąż doskonale o tym wie. Mam jednak ku temu powody. Mój partner kiedyś mnie zdradził. Wybaczyłam mu jeden skok w bok, jednak teraz cały czas obawiam się, że to może się powtórzyć. Zwłaszcza, że ostatnio przyłapałam go na oglądaniu zdjęć mojej koleżanki. Od razu zapaliła mi się czerwona lampka... 

"Dziesięć lat temu musiałem podjąć najtrudniejszą w życiu decyzję. Spotykałem się wtedy z dwiema kobietami i każdą z nich na swój sposób kochałem. Ale nie mogłem już tego psychicznie znieść. Wtedy ze łzami w oczach pożegnałem się na zawsze z Joanną i postanowiłem pozostać przy Weronice. Od tamtego czasu moje serce wciąż krwawi, a ja czuję, że do szczęścia potrzebuję ich obu, ale to przecież niemożliwe".

Zawsze byłam bardzo szczupła, a w ciąży przytyłam aż trzydzieści kilogramów. Wszystko przez cukrzycę ciążową, która mnie dopadła. Mimo trzymania diety, niestety, nie udało mi się utrzymać odpowiedniej wagi. Urodziłam trzy tygodnie temu, a teraz cała rodzina pyta, czy już przeszłam na dietę i zaczęłam trenować... A ja ledwo wstaję do dziecka! 

Kochamy nasze dzieci, ale dbamy też o nasze małżeństwo i zrównoważony relaks. Pod pretekstem niższych cen, zawsze jeździmy na wakacje jesienią. Tak naprawdę chodzi o to, żeby dzieci w tym czasie zostały z dziadkami i chodziły do szkoły. To nasza słodka tajemnica... 

"Jakiś czas temu odkryłam, że mąż opowiada swoim kolegom o naszym życiu więcej, niż powinien. W ich rozmowach często pojawiają się nasze dość intymne historie, a ostatnio doszło do mnie nawet, że wysyła im screeny z komunikatorów. Nie mam nic przeciwko, żeby dzielił się z nimi tym, co dla niego ważne, ale to już lekka przesada. Ja zupełnie przestaję mu przez to ufać, a kiedy później spotykamy się w większym gronie zwyczajnie mi wstyd i zastanawiam się, kto ile wie. Mam ochotę przestać z nim w ogóle rozmawiać."

Kiedy babcia zachorowała mój świat stanął na głowie. Bardzo ją kocham, jednak nie mieszkam w Polsce i trudno byłoby mi zająć się staruszką. Moja siostra za to zaproponowała, że się do niej przeprowadzi, a ja nie muszę się niczym przejmować. Odwiedziłam je po kilku miesiącach, a kolana się pode mną ugięły... 

"Kiedy byłam małą dziewczynką, często bawiłam się w dom. Wręcz nie mogłam doczekać się, aż sama założę rodzinę i to było moje największe marzenie. Ale później znalazłam pracę, którą pokochałam całym sercem, a jest bardzo wymagająca. Szybko zdałam sobie sprawę z tego, że ja już niczego więcej w życiu nie potrzebuję. Wyszłam za mąż i mój partner początkowo namawiał na powiększenie rodziny. Teraz oboje już nie chcemy dzieci. Za co teściowa mnie nienawidzi!"

Od zawsze byłam przy kości. Już jako dziecko musiałam znosić zgryźliwe komentarze. Wielokrotnie próbowałam się odchudzać, jednak starania spełzały na niczym. W końcu, po terapii, zaakceptowałam siebie. A teraz mam dość karcących spojrzeń, dobrych rad i przepisów na fit obiadki!