"Wnuczka podbiera mi pieniądze i myśli, że o niczym nie mam pojęcia. Jak jej to wytknę, przestanie mnie odwiedzać..."

Kaśka nie ma dla mnie litości

Nie tak wyobrażałam sobie swoją emeryturę. Myślałam, że mój mąż będzie żył znacznie dłużej i ten wolny czas spędzimy razem. Życie pisze jednak różne scenariusze, a Krzysiek odszedł dość szybko, bo kiedy miał 65 lat. Ja teraz mam już 73 lata i jestem schorowana. Tak naprawdę jestem zdana na łaskę i niełaskę swoich dzieci oraz wnuków. Trudno jest mi wychodzić z domu, więc ograniczam się jedynie do krótkich spacerów do lokalnego sklepu.

Kończy się to tym, że po prostu nie mam się do kogo odezwać. To naprawdę bardzo przykre. Moja rodzina zazwyczaj nie ma dla mnie czasu, a każde odwiedziny wnucząt traktuję jak wielkie święto.

Najczęściej odwiedza mnie Kaśka. To nastolatka i jest dość specyficzna, jednak przynajmniej mam się do kogo odezwać. Niedawno jednak odkryłam, że regularnie podbiera mi pieniądze. To dlatego do mnie przychodzi. Ma po prostu z tego korzyść.

canva.com

Jak jej o tym powiem, przestanie mnie odwiedzać

Jest mi bardzo przykro, że na starość spotyka mnie takie okrucieństwo. W życiu nie spodziewałabym się tego po własnej rodzinie. Nie wiem, czy to wina wychowania czy po prostu charakteru. Jak można okradać własną babcię? 

Oczywiście Kaśka nigdy nie podbiera dużych sum pieniędzy. Zawsze jednak ginie kilkadziesiąt złotych z mojego portfela. Ona myśli, że ja o niczym nie wiem. Boję się jej to wytknąć, bo wtedy na pewno przestanie mnie odwiedzać, co skończy się moją całkowitą samotnością. Jeszcze zrobi ze mnie wariatkę w oczach swojego ojca, a mojego syna.

canva.com

Godzić się na to?

Nie mam pojęcia, jak powinnam się zachować. Godzić się na to dalej? W końcu te kilkadziesiąt złotych nie robi mi wielkiej różnicy. Wolałabym jednak nie być oszukiwaną. Może coraz śmielej będzie mi zabierać pieniądze? Z biegiem czasu mogę w końcu niedomagać.

Może powinnam porozmawiać na ten temat z jej rodzicami? Boję się jednak, że będą bronić swojego dziecka. Nie byłoby w tym niczego dziwnego. W końcu to ich ukochana jedynaczka. Sama nie mogłabym uwierzyć w to, że któreś z moich dzieci okrada własną babcię. Czuję, że jestem w sytuacji bez wyjścia.