Z życia - Strona 482

"Jestem taka szczęśliwa. Mam najcudowniejszego męża na świecie i wspaniałą córkę. Wiele osób marzy o życiu, którego ja doświadczam, ale wygląda na to, że już niebawem będę musiała zapłacić za błędy młodości. Skrywam przed mężem bardzo bolesną tajemnicę, która już sama się prosi, aby wyjść na jaw. Naprawdę czuję, że już nie mam wyjścia, ale obawiam się, że to, co powiem mojemu mężowi, na zawsze nas poróżni".

"Moja 4 lata starsza kuzynka właśnie organizowała Komunię Świętą dla swojej córeczki i postanowiła mnie zaprosić. Nie spodziewałam się, że pójście na to wydarzenie będzie moim wielkim błędem. Już nigdy więcej nie wybiorę się na żadne tego typu przyjęcie".

"Mam dwóch synów. Jednego z pierwszego małżeństwa, drugiego z drugim mężem. Ostatnio zrozumiałam, że do starszego nie mam pozytywnych uczuć, które przecież kiedyś we mnie były. On był moim oczkiem w głowie i sprawiało mi radość bycie jego mamą. Jednak wiele się zmieniło. Na początku czułam do niego tylko niechęć. Myślałam, że może to w związku z okresem dojrzewania, dzieci wtedy są trudniejsze. Ale zdałam sobie sprawę, że przecież on wcale się nie zmienił. Wciąż traktuje mnie tak samo, odzywa się do mnie z szacunkiem, stara się dbać o moje potrzeby. Poprzestawiało mi się w głowie kompletnie i ja już wiem dlaczego. Da się coś z tym zrobić?"

"Tego bym się nie spodziewała! To, co zrobił syn sąsiada przechodzi ludzkie pojęcie. Widać, że ten chłopak jest po prostu niewychowany. Najgorsze jest to, że jego rodzice nie poczuwają się do odpowiedzialności. Ich zdaniem to na pewno nie Ignaś. A ja to wszystko mam nagrane! Muszę zrobić z nimi porządek". 

"Bruno to mój ukochany pies. Ma dopiero trzy lata. Spotkał go niefortunny wypadek i ma uszkodzoną łapę. Tak naprawdę to nasza wina. Powinniśmy byli lepiej zabezpieczyć działkę i nie zostawiać na niej niebezpiecznych przedmiotów. Możemy zrobić kosztowną operację, aby uratować życie psa, ale mąż nie chce się na nią zgodzić. Jestem załamana". 

"Kiedy wydawało mi się, że ja nigdy nie zgasnę. Zawsze miałam w sobie ogrom energii i dosłownie nią tryskałam. Myślałam, że to tylko ode mnie zależy, jak długo ta energia się we mnie utrzyma, ale w pewnym momencie jej poziom zaczął opadać zupełnie niezależnie ode mnie. Wtedy zrozumiałam, że nie na wszystko mam wpływ. Dziś mam 75 lat, ale dalej dbam o swój przydomowy ogródek i zbieram jajka od własnych kur. To dla mnie radość, gdy mogę się tymi dobrociami dzielić z dziećmi z miasta, ale choć któreś z nich mogłoby zapytać, czy mi jakoś pomóc. Przecież ten ogród to dla nich, ja to prawie nic nie jem. A pielenie jest dla mnie trudne i wyczerpujące. Tak samo dbanie o kurki. A oni przyjeżdżają, biorą i jadą. Nawet szklanki po sobie nie umyją".

"Było tak prawie od początku i najpierw myślałam, że ona zwyczajnie taka jest, a ja lubię kobiety, które potrafią tupnąć nogą. Jednak gdy zaczęła się przede mną otwierać i opowiadać mi o swoim życiu zrozumiałem, że żyje w wiecznym stresie, a nie ma czasu czy możliwości rozładować w żaden sposób ciążącego jej napięcia. Stałem się więc dla niej takim mentalnym workiem treningowym i od kiedy to wiem, nie tylko łatwiej przyjmować mi wszelkie jej obelgi, ale też jestem na swój sposób szczęśliwy, że mogę jej w ten sposób pomóc. A ja znalazłem metodę, żeby aż tak nie bolało".

"Próbowałam oddalać te myśli od siebie, ale w końcu przyszedł maj i czas komunii moje córki. Były mąż oczywiście pojawił się na przyjęciu, ale nie przyszedł sam. U jego boku pojawiła się nowa partnerka. Moim zdaniem to zdecydowana przesada".