"W tym roku ceny szaleją. Trudno mi związać koniec z końcem. Bardzo oszczędzam na podstawowych produktach spożywczych, żeby starczyło na wszystkie opłaty. A co tu dopiero mówić o dodatkowych wydatkach. Wielkimi krokami zbliża się komunia córki i nie wiem, jak sobie poradzę. Ania ma ogromne wymagania". 

"Moje dzieci co roku dostają na Wielkanoc słodycze. Staram się nie dawać im cukru, bo to po prostu niezdrowe. Oczywiście rodzina tego nie rozumie, a później córka i syn obżerają się tymi czekoladowymi zającami przez kolejny miesiąc. W tym roku postanowiłam, że będzie inaczej. Przygotowałam listę prezentów. Mojej teściowej ten pomysł nie przypadł do gustu". 

"Rafałek to nasze oczko w głowie. Jest jedynakiem i zawsze zależało nam na tym, aby miał wszystko to, o czym zamarzy. Szczerze? Teraz wychodzi nam to bokiem! Syn w ogóle nie chce się uczyć. W szkole jest niegrzeczny, wstaje z ławki, nie słucha nauczyciela, a nawet pyskuje do dorosłych. Najgorsze jest to, że w domu robi straszne awantury. Jak mu pomóc"? 

"Moja mama to kobieta w podeszłym wieku. Ma już prawie 80 lat i jest schorowana. Ciężko jej się poruszać samodzielnie, a najgorsze jest to, że często zapomina o wielu sprawach i nie może sama się sobą zajmować. Boimy się, że jak dalej będzie sama mieszkać, to w pewnym momencie skończy się to tragicznie. Przecież może zostawić garnek na ogniu i wywołać pożar. To dlatego chcę oddać ją do domu opieki. Moje rodzeństwo ma jednak inny plan" 

"Zawsze miałyśmy z Patrycją dobre relacje. Niestety, wszystko się zmieniło, kiedy urodziła dziecko zaledwie miesiąc po mnie. Już w ciąży zauważyłam, że przejawia chęć do rywalizacji. Teraz zaczęła się jazda bez trzymanki! Co chwilę wysyła mi filmiki i zdjęcia, chwali się tym, co już robi jej dziecko. Ostatnio wspomniała, że moje jest opóźnione. Serio? Już mam jej dość" 

"Pieniądze nie rosną na drzewach. Tego chcę nauczyć moją córkę. Bardzo szanuję to, że ma hobby i przez długi czas je finansowałam. Teraz jednak ma już piętnaście lat i może sama zarobić na nie chociaż w części. Uważam, że wtedy będzie bardziej zaangażowana i nie zmarnuje tego, czego się nauczy. Kiedy powiedziałam o tym przy rodzinnym stole, moja teściowa bardzo się oburzyła. Uważa, że Natalia ma jeszcze czas na pracę". 

"To wstydliwy sekret, o którym nie chciałam mówić. Bałam się, że zniechęcę do siebie narzeczonego, dlatego to przed nim ukrywałam. Przed ślubem ze sobą nie mieszkaliśmy, więc było łatwo. Później już nie mogłam dłużej tego zatajać. Kiedy mąż się dowiedział, mina mu zrzedła. Musi to jednak znieść, w końcu przysięgał przed Bogiem. Trudno". 

"Ceny w sklepach rosną jak szalone. Już nie mówiąc o opłatach za paliwo, mieszkanie, prąd, gaz... Sam nie jestem w stanie tego wszystkiego ogarnąć. Nie zarabiam jakichś kokosów, a przecież do wykarmienia mam całą rodzinę. Niestety, moja żona tego nie rozumie. Nie chce iść do pracy, a wszystko jest na mojej głowie. Zaraz osiwieję ze stresu"! 

"To kobieta powinna w domu sprzątać i gotować. Nie oszukujmy się, mężczyzna nie jest stworzony do takich czynności. Nigdy nie zrobię tego, tak dokładnie, jak moja żona. A teraz Patrycja się zbuntowała. Powiedziała, że ma dość robienia wszystkiego za mnie i za dzieci, bo chodzi do pracy, tak samo jak ja. Na początku było zabawnie, teraz jest strasznie. Nie mamy nawet czystych kubków"! 

"Podróżowanie było moim marzeniem od zawsze. Niestety, nie mogłam sobie na to pozwolić. Najpierw studia, później dom, rodzina, dzieci, praca... Kiedy już miałam czas, nie było pieniędzy. Teraz mogę pracować zdalnie z dowolnego zakątka świata, więc nic nie stoi na przeszkodzie, żeby wyjechać. No poza rodziną... Mam dzieci w wieku szkolnym i mąż uważa, że półroczny wyjazd to szaleństwo". 

"Lubię dobrze zjeść i zawsze tak było. Mój mąż doskonale o tym wiedział. Poznaliśmy się na studiach i już wtedy byłam przy kości. Niestety, teraz nagle uznał, że powinnam się za siebie wziąć i schudnąć. Zabronił mi jeść słodycze. Twierdzi, że to mój największy problem". 

"Uwielbiam spędzać czas z moim synem oraz wnukiem. Oczywiście synowa też jest w porządku i zależy mi na tym, żeby mieć z nią dobry kontakt. Problem polega na tym, że ona kompletnie nie ma na to ochoty! Nie chce przyjeżdżać do naszego domu. Ostatnio nie pojawiła się nawet na rodzinnym, niedzielnym obiedzie... O co jej chodzi"?

"Jestem mamą dwumiesięcznego dziecka. Od samego początku robię, co mogę, aby było zdrowe. To dlatego ograniczyłam kontakty z noworodkiem. Niestety, wszystko zdało się na nic, a moja córeczka i tak zachorowała. Teraz teściowa obwinia mnie o chorobę" 

"Loczek to mój prawdziwy, najlepszy przyjaciel. Uwielbiam tego psa! Nie wyobrażam sobie bez niego życia. Mieszkamy razem już od kilku lat. To typowy schroniskowy kundelek. Jego wygląd nie powala, ale dla mnie jest najwspanialszy i chcę z nim spędzać każdą wolną chwilę - również wieczory w barze. Tego nie rozumieją moi przyjaciele, którzy uważają, że wtedy powinnam zostawiać go w domu..."