Z życia - Strona 588

"Tak wszystko się ułożyło, że od kilku miesięcy mój syn ze swoją żoną zamieszkali u mnie i męża. Młodzi budują dom, a to pochłania sporą część ich pensji, więc nawet przez moment nie zastanawiałam się, czy to dobry pomysł, aby zapraszać ich pod mój dach. W końcu to moje dziecko - niezależnie od tego, ile ma lat. Nie myślałam jednak, że życie pod jednym dachem z moją synową będzie taką udręką. A to dopiero początek".

„Choć nigdy niczego jakoś skrupulatnie nie planowałam, to mimo wszystko liczyłam, że na tym etapie swojego życia będę już szczęśliwą żoną oraz matką i to co najmniej dwójki dzieci. Żoną co prawda zostałam i nie skłamię, gdy napiszę, że mam w domu dzieciaka, którego zachowanie wzbudza we mnie okropne poczucie zmarnowanego czasu, a jest nim niestety mój mąż”.

"Janek to mój ziomek od lat pacholęcych. Znamy się od podstawówki i zawsze nam się dobrze rozmawiało i po prostu mieliśmy świetny vibe. Nigdy nie sądziłem, że tak świetny, że aż wylądujemy razem w łóżku. Przecież ja mam żonę i półroczne dziecko. Co ja zrobiłem?!".

"To wstydliwy sekret, o którym nie chciałam mówić. Bałam się, że zniechęcę do siebie narzeczonego, dlatego to przed nim ukrywałam. Przed ślubem ze sobą nie mieszkaliśmy, więc było łatwo. Później już nie mogłam dłużej tego zatajać. Kiedy mąż się dowiedział, mina mu zrzedła. Musi to jednak znieść, w końcu przysięgał przed Bogiem. Trudno". 

"Nigdy nie wierzyłam w żadne stereotypy, również nie byłam uprzedzona do matki Łukasza, chociaż nasza relacja od samego początku układała się dość dziwnie. Irena ma swoje humorki i wiem o tym nie tylko ja, ale i cała rodzina. Nie rozumiem jednak, jak ona może zachowywać się w taki sposób w stosunku do własnej wnuczki".

"Mamuś, chciałabym być dla Ciebie ostoją... ale tak bardzo nie potrafię! Gdy usłyszeliśmy tę straszną diagnozę, wszystkich nas ścięło z nóg. Śmiertelna choroba w rodzinie jest niewyobrażalnym bólem nie tylko dla chorego. My wszyscy z dnia na dzień straciliśmy radość życia. Mama potrzebuje wsparcia, a ja, choć bardzo bym chciała, nie potrafię jej pocieszyć. Co rusz się rozklejam i nie przechodzi mi przez gardło zapewnienie, że wszystko będzie dobrze. No nie będzie! Mama gaśnie, a choroby nie da się zatrzymać!"

Miłość to skomplikowany proces. Nie zawsze jest jak w komediach romantycznych, kiedy to bohaterowie zakochują się w sobie od pierwszego wejrzenia. Czasami, aby pojawiło się uczucie, trzeba włożyć w to trochę pracy i serca.

"Ostatnio odkryłem tajemnicę ojca. Nie spodziewałem się tego po nim, ale cóż. Najbardziej byłem w szoku, że ojciec zaproponował mi aż 30 tysięcy za milczenie. Odmówiłbym bym, ale sam już nie wiem. Kasa by mi się przydała".