"Może nie powinnam tak postępować, ale nie potrafię zaakceptować córki mojej synowej. Ma 12 lat i wprawdzie mówi do mnie "babciu", ale ja nie umiem traktować jej jak wnuczki. Zupełnie nie mam przyjemności ze spotykania się z nią i robię to tylko dlatego, że muszę. A gdy przychodzą Święta, wolę dorzucić co nieco do prezentu dla mojego prawdziwego wnuka (a jej brata) niż marnować pieniądze na nią. Kiedyś myślałam o tym, by pójść z moim problemem do psychologa, ale teraz uważam, że to byłby tylko stracony czas. Jestem wyrodną babcią"?

Wraz z mężem jesteśmy rodzicami dwójki wspaniałych maleństw. Ignaś ma trzy latka, a Gabrysia roczek. Teściowa od samego początku wtrąca się w wychowanie swoich wnuków. Mam już tego dość! Jest coraz bardziej natarczywa, a nawet agresywna w swoich osądach. Uznała, że moje dzieci nic nie chcą jeść, bo fatalnie gotuję i źle rozszerzałam im dietę. Ręce mi opadają. 

Mam już dość tej tradycji, która co roku sprawia, że świąt nie spędzam w swoim rodzinnym domu, ale u teściowej, która nie do końca mnie lubi no i też nie będę ukrywała, że ja za nią nie przepadam. Poświęcałam się dla męża, ale nie rozumiem, dlaczego on nie może zrobić tego samego w moim kierunku.

Mama mojego męża jest typową teściową z żartów. Czasami mam jej serdecznie dość. Teraz spodziewam się dziecka i już widzę, że ta kobieta nie da nam żyć! Już dorzuca swoje trzy grosze do każdej naszej decyzji. A co będzie, kiedy urodzi się jej pierwszy wnuk? Coś czuję, że czeka nas trudna przeprawa... Zwłaszcza, że już krytykuje to, jak przygotowujemy dom do narodzin. 

Myślałam, że Asia to moja przyjaciółka. Od zawsze siedziałyśmy razem ławce — najpierw w liceum, potem na studiach. Niedawno zdałam sobie sprawę, że od wielu lat spychała mnie na samo dno i szeroko się uśmiechała, gdy ja ponosiłam w życiu porażki. Najpierw prawie doprowadziła mnie do najgorszego, a teraz nastawiła wszystkich przeciwko mnie.

"Na poprzednie święta Ciocia Halinka pomiędzy barszczem a karpiem wypaliła, że mój zegar biologiczny tyka i młodsza już nie będę. Jednak ciocia Krysia przeszła samą siebie i zapytała, czy z małymi ścigaczami Mariusza jest wszystko w porządku, bo skoro tak, to nie rozumie, dlaczego wciąż nie wzięliśmy się jeszcze do pracy i doprawdy, na co my jeszcze czekamy! W tym roku już nie wytrzymam! Albo odpuszczę sobie rodzinne święta, albo powiem taką ripostę, że im wszystkim pójdzie w pięty!"

Święta spędza się najczęściej z bliską rodziną, chociaż ostatnio coraz więcej osób decyduje się na pewne zmiany w rodzinnych zwyczajach. Niektórzy wyjeżdżają w ciepłe miejsce i wykorzystują świąteczny czas na doładowanie baterii i relaks, inni spędzają święta w gronie przyjaciół i znajomych. Wciąż jednak to te najlepiej znane i najbardziej tradycyjne święta przeważają szalę. Co zrobić jednak w przypadku, kiedy ciężko się dogadać i uniknąć kłótni z niektórymi członkami rodziny?

Moja mama jest bardzo młoda, rozrywkowa i ładna, dlatego chodzimy razem na imprezy. Często podchodzą do nas mężczyźni. Poprawka, często do mojej matki podchodzą mężczyźni i ostro ją podrywają. Czuję się jak jej brzydsza koleżanka. Masakra.

Rozwód to naprawdę wstyd? Zawsze mi się wydawało, że w dzisiejszych czasach to dość normalne. Kiedy nie układa się pomiędzy dwojgiem ludzi, po co się męczyć? Mój były znęcał się nade mną psychicznie i fizycznie. W końcu powiedziałam "dość", a teraz moja rodzina nie chce mieć ze mną nic wspólnego. Przez to święta spędzę samotnie... Jest mi strasznie przykro. 

Przykro mi z tego powodu, że rodzice w ogóle nie rozumieją moich potrzeb i nie potrafią postawić się na moim miejscu i zrozumieć tego, że wszyscy moi znajomi mają już samochody a ja czekam na auto jak na zbawienie. Nie pochodzimy z biednej rodziny i taki wydatek dla nich jest po prostu niezauważalny, a i tak robią mi na złość.

Święta to dla mnie bardzo trudny czas. Mój mąż zawsze chce odwiedzać swoją rodzinę. Niestety, dla mnie to prawdziwy koszmar. Oni mnie po prostu nienawidzą! W szczególności teściowa i jego siostra. Uważają, że zniszczyłam mu życie, bo miał wyjechać do Warszawy, a ja zatrzymałam go w znacznie mniejszym mieście i nie pozwoliłam mu rozwinąć skrzydeł. 

Moi znajomi na sylwestra pójdą na imprezy, bale, koncerty, a ja jak zwykle będę siedzieć samotnie przed telewizorem i oglądać "Sylwestra Marzeń w TVP". Jestem zwykłym przegrywem, który całymi dniami siedzi w domu i udaje, że coś robi. Totalna ze mnie łamaga, piwniczak i bezrobotny dzidowiec po beznadziejnych studiach.

Boże Narodzenie to jedno z najbardziej wyczekiwanych świąt, które najczęściej spędza się w rodzinnym gronie. Niestety, nie zawsze najbliżsi mogą przyjąć zaproszenie na Wigilię. Powodów jest wiele, jednak najczęściej spotykanym jest wcześniejsze przyjęcie zaproszenia od teściów. Z takim problemem napisała do nas nasza czytelniczka, Hanna.

"Moje życie stało się ostatnio nudne i przewidywalne. Dzieci, mąż, dom – i tak w kółko. Myślałam, że oszaleję. Aż pewnego dnia znajoma zaproponowała, żebym spróbowała wieczorami pracy w nocnym klubie. Poczułam, że znowu żyję!"