"Przez pomyłkę urodziłam blond dziecko. Mąż twierdzi, że to nie jego, a mi się wydaje, że właśnie jego"

Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.

Byłam szczęśliwa, że zaszłam w ciążę

Nie da się ukryć, że kiedyś dużo szalałam, oj dużo. Czasem to nawet człowiek nie pamiętał, gdzie, z kim i dlaczego. Wszystko jednak zmieniło się, gdy wyszłam za mąż za Maćka. Tak się składa, że Maciek mówił mi, że zakochał się we mnie, więc go chciałam i się hajtnęliśmy. Fajnie było. Jeszcze, jak się z nim spotykałam, to trochę i z innymi leciałam w kulki jednorazowo. Ale jak już wzięliśmy ślub, to nu, nu, nu. Z żadnym innym, tylko z tym jednym, wybranym. Od razu po ślubie zaszłam - jakoś myślę, że w czasie nocy poślubnej doszło do zdarzenia, które skutkowało tym, a nie innym.

Bardzo cieszyłam się, że będę mamą, bo zawsze chciałam być mamą i wpoić dziecku te ważne wartości, które ja sama wyznaję. Gdy się jednak nasze dziecko urodziło, aż się całą rodziną złapaliśmy za głowę - ono miało jasne włosy i bardzo jasną karnację. A przecież my wszyscy i z mojej strony, i ze strony męża, mamy włosy czarne. Jak do tego doszło, nie wiem.

Canva

Mój mąż oskarża mnie o zdradę

Mój mąż zrobił mi już awanturę i oskarżył mnie o to, że to nie jest jego dziecko, i musiałam go okłamać, a nawet oszukać oraz zdradzić. Ja jednak przecież jestem niewinna. Okej, jeszcze przed ślubem, coś tam się działo, ale to dawno temu i nie prawda, i przede wszystkim w zabezpieczeniu, a po ślubie byłam już wierna jak pies.

Nie mogę w to uwierzyć, że to może nie być dziecko mojego męża. Nie wierzę w to i uważam, że na pewno to on jest ojcem. Próbuję go jakoś przekonać, żeby się już nie dąsał i dokładniej sprawdzał przodków. Takie rzeczy przecież się zdarzają. Prawda? Dobrze mówię?

Maryla