"Po rozstaniu z partnerem sprawujemy opiekę naprzemienną nad naszym adoptowanym pieskiem"

Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.

Po rozstaniu z partnerem dzielimy się adoptowanym pieskiem po równo

Choć rozstanie z partnerem nigdy nie jest łatwe, to w naszym przypadku dodatkowym wyzwaniem okazała się opieka nad naszym ukochanym pieskiem, którego trzy lata wcześniej adoptowaliśmy ze schroniska.

Kiedy zdecydowaliśmy się dać mu spokojny i bezpieczny dom, żadne z nas nie przypuszczało nawet, że kiedykolwiek będziemy musieli dzielić się jego towarzystwem. Bruno stał się przecież nieodłączną częścią życia każdego z nas i ani ja, ani mój były, nie wyobrażamy sobie nie mieć dostępu do jego radośnie merdającego ogona, który potrafi poprawić nastrój nawet w najtrudniejszych chwilach.

Teraz, po rozstaniu, musimy podzielić się czasem spędzanym z Brunem. Odkąd nie jesteśmy razem, sprawujemy nad naszą psiną opiekę naprzemienną. Nie jest to łatwe zadanie, ale obydwoje zdajemy sobie sprawę z tego, jak ważne jest dla jego spokoju ducha, aby miał stały kontakt z osobami, które pokochał. Dlatego co tydzień zmieniamy się w roli opiekuna, starając się zapewnić mu stabilność i bezpieczeństwo.

Canva

Znajomi krytykują pomysł opieki naprzemiennej nad pieskiem

Choć decyzja o opiece naprzemiennej nad Brunem wydawała nam się słuszna, to spotkała się z krytyką ze strony niektórych znajomych. Gdy decydowaliśmy się na adopcję czworonożnego towarzysza, byliśmy przecież pełni nadziei na wspólną przyszłość. Niestety, los chciał inaczej, a nasze drogi się rozeszły. Jednak dla nas było jasne, że nie możemy pozwolić, aby Bruno stracił kontakt z którymkolwiek z nas.

Niestety, nie wszyscy podzielają tę opinię. Niektórzy twierdzą, że to szkodliwe dla psa, który potrzebuje stabilności. Inni uważają, że to tylko przedłużanie nieuniknionego, a jeszcze inni, że robimy to egoistycznie, z myślą o sobie, bo w głębi duszy nie potrafimy się rozstać i że wcale nie mamy na uwadze dobra zwierzęcia.

Początkowo te komentarze nas zniechęcały i budziły pewne wątpliwości. Jednak wystarczyło spojrzeć w jego mądre oczy i... merdający ogonek. Jego entuzjazm i radość na widok każdego z nas są najlepszym dowodem na to, że czuje się kochany i bezpieczny w obu miejscach. Chociaż opieka naprzemienna może wydawać się nieco kontrowersyjna, dla nas jest najlepszym sposobem na zapewnienie Brunowi szczęśliwego życia po naszym rozstaniu.

Daria