"Gdy odwiedzamy mojego brata, to nie możemy zabierać ze sobą dzieci. Taka prośba bratowej"

Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.

Nietypowa sytuacja z bratową

Założę się, że nigdy w żadnej rodzinie nie wydarzyło się coś tak absurdalnego, nie ma opcji! Moja bratowa autentycznie poprosiła nas o to, żebyśmy nie zabierali ze sobą dzieci, gdy wybieramy się do nich w odwiedziny. Ja zdębiałam i widziałam po minie mojego brata, że on również, ale decyzji swojej małżonki nie podważył. Zresztą, od momentu ślubu przytakuje jej w każdym temacie, więc nie wiem, czego ja się spodziewałam.

Oczywiście problemu nie było, gdy ona i mój brat byli jeszcze przed zawarciem związku małżeńskiego. To znaczy, nie wiem, czy nie było niedogodność między nimi, ale przez to, że nie była jeszcze w rodzinie, to nie miała odwagi wyznać mi tego prosto w oczy. W pewnym momencie tę odwagę w sobie znalazła i była szczera, ale to aż za bardzo.

Według niej nasze dzieci (chłopiec 8 lat i dziewczynka 6) są za małe i nie potrafią zrozumieć, jak należy zachowywać się w czyimś domu. No przepraszam bardzo! To są przecież dzieci i oczywiste, że nie będą siedziały przy kawi przez 3 godziny, rozmawiając o polityce, czy opowiadając sobie żarty.

canva.com

Niechęć do dzieci w każdym wieku

Dla mnie to w ogóle nie jest normalne i to jeszcze w przypadku kobiety, ale ona od początku wydawała mi się podejrzana. Zacznijmy od jej podejścia do posiadania dzieci, a raczej ich nieposiadania. Tak, żona mojego brata nie chce mieć dzieci i mówiła to już jako nastolatka. Nie wiem, jak można nie posiadać instynktu macierzyńskiego.

Drugą sprawą jest to, że nigdy dobrze nie wypowiadała się o dzieciach ze swojej rodziny. Wszystkie były głośne, co doprowadzało ją do szału. Nawet moja mama zwracała na to uwagę w rozmowach ze mną, ale ja tematu nie ciągnęłam, bo mnie nie dotyczył.

Gdy zaczął dotyczyć moich dzieci, to przecież nie będę trzymać tego w tajemnicy. Poinformowałam mamę o tej sytuacji, co jeszcze bardziej zniechęciło ją do synowej. Uraziła mnie tym, co powiedziała i jeśli nie przeprosi, to już nigdy więcej nie pojawię się w jej domu.

K.