Z życia - Strona 18

"Z mężem znamy się jak łyse konie. Ponad dwadzieścia lat małżeństwa plus jeszcze okres przed ślubem, to daje razem ponad 25 lat znajomości. Jest moim pierwszym i jedynym mężczyzną, co od zawsze dawało mi poczucie ogromnego spełnienia, a czasem nawet niedowierzania, że trafiłam na tak wspaniałego człowieka. Ja przez te lata zawsze byłam mu wierna i byłam święcie przekonana, że on mi również, ale jeszcze przed naszym ślubem wydarzyło się coś, o czym wolałabym chyba nie wiedzieć".

"Niby nie powiedziano mi tego wprost, ale jasno dano do zrozumienia, że jest wiele osób, które w tym terminie pragną pójść na urlop, a nie możemy wszyscy. Później dodano, że przecież ja mogę iść na urlop także w innych miesiącach, np. czerwcu czy wrześniu. Tylko że mi wyjątkowo w tym roku bardzo zależy na tym, aby dostać wolne, właśnie w lipcu. Szkoda tylko, że nikt nie chce mnie słuchać. Czy już zawsze będę musiała zadowolić się innym terminem, bo nie mam dzieci? Przecież nikomu nie mówiłam, aby sobie je sprawił".

"Mój ojciec jest wdowcem. Kilka lat temu zmarła moja mama, a on został całkiem sam. Wtedy naprawdę było mi go szkoda, bo w ogóle przestał dbać o siebie. Niedawno poznał jednak nową dziewczynę. Pani Zdzisia wzięła go w obroty i zaczęła pilnować, by zawsze miał wyprasowaną koszulę i czyste spodnie, a nawet zaczęła układać jego ubrania w szafie. Problem jednak w tym, że teraz mój ojciec wymaga tego samego ode mnie. Czy takie są obowiązki córki wobec ojca?"

"Ja jestem bardzo zgodnym facetem i nie robiłem nigdy mojej ukochanej pod górę. Oświadczyłem się i zaczęliśmy szykować się do ślubu. Byłem pod wrażeniem mojej Hani, która od razu powiedziała, że marzy o skromnym ślubie, a resztę pieniędzy wolałaby zainwestować, czy po prostu odłożyć na mieszkanie, czy dom. Niestety, moja matka ma inne zdanie i rozpętała się niemała draka między Hanusią, a nią."

"Z mężem mam dość chłodne relacje. Kiedyś był czarujący, ale grał pod publiczkę. Zdobył moje serce, a ja szybko zaszłam z nim w ciąże. Już nie było odwrotu i tak tkwię w tym związku od dłuższego czasu. Najgorsze jest to, że syn to wykapany tatuś. Widzę w nim te cwaniackie zachowania. Nie mogę pozwolić na to, żeby kolejna kobieta cierpiała. Ostrzegę jego narzeczoną. Niech lepiej ucieka, dopóki ma jeszcze czas". 

"Miłość nie wybiera. To słyszałam od moich rodziców jako nastolatka, a tak naprawdę, to od kiedy pamiętam. Przyznam, że ceniłam mamę i tatę za takie podejście. Oboje wpajali mi, że nieważny jest status społeczny i finansowy, ani jak ktoś wygląda. Istotne za to jest porozumienie, fascynacja, szacunek i wiele innych cech, które z aspektami materialnymi i taką powierzchownością nie mają niczego wspólnego. Ale miałam przeczucie, że mój partner nie spodoba się rodzicom. Dlatego tak późno im go przedstawiłam. Niestety miałam rację".

"Tak się cieszyłam. Wiem, że nikt wcześniej nie zorganizował mu takich urodzin. Fakt, że nie zapytałam go o to, czy chciałby w ogóle, żeby świętować ten dzień, ale byłam przekonana, że tego typu niespodzianka przecież ucieszyłaby każdego. No cóż... Nie mojego partnera. Generalnie to tak się po wszystkim pokłóciliśmy (a tak naprawdę jeszcze w trakcie), że nie wiem, czy jeszcze jesteśmy parą. Przykro mi, bo bardzo dużo energii i pracy włożyłam w organizację wszystkiego. A on tak mnie potraktował".

"Ta sytuacja miała miejsce rok temu, ale dzisiaj ją opisuję, bo trudno mi w to uwierzyć, ale niestety tak się stało. Córka bez pamięci obraziła się na mnie rok temu, bo w jej ocenie za mało pieniędzy dałam na Komunię wnuczki. Powiedziała, że babcia to co najmniej 1000 złotych dać, a ja tylko dałam 200 złotych, bo ja dużo wydaję pieniędzy na leki. Niestety jestem chora, a leki są drogie. Myślałam, że córka tak tylko mówi, ale ona nie żartowała, tylko zerwała ze mną kontakt i już rok się nie odzywa i ogranicza mi kontakt z wnuczką. Co mam zrobić?"