"Chciałabym podzielić się z Państwem pewną historią o niespodziewanych zawirowaniach losu, która mogłaby nadać się na scenariusz do filmu. Chodzi o pewnego mężczyznę, na którego mój tata mógł liczyć w najtrudniejszych chwilach, jakich kiedykolwiek doświadczył. Relacja między nimi był naprawdę wyjątkowa. Kilka dni temu Adam mi się oświadczył. Ciekawa jestem, jak tatuś zareagowałby na wieść o naszym ślubie..."
Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.
Tata był moim najlepszym przyjacielem
Mój kochany tata był dla mnie nie tylko ojcem, ale też najlepszym przyjacielem i ogromnym wsparciem. Mogłam na niego zawsze liczyć. Dodawał mi siły do działania i nadziei na lepsze jutro. Jednak los pewnego dnia wystawił nas na próbę, gdy ojciec ciężko zachorował. Wtedy w naszym życiu pojawił się fizjoterapeuta, który podjął się rehabilitacji taty.
Relacja między nimi był naprawdę wyjątkowa. Adam nie tylko wykazał się profesjonalizmem i potężnym zaangażowaniem w proces rehabilitacji, ale też umiejętnością nawiązania prawdziwej więzi z moim tatą.
Ich rozmowy, żarty i wspólnie spędzany czas były nie tylko ulgą dla ciała mojego schorowanego taty, ale też duchowym wsparciem. Dzięki Adamowi mojemu ojcu udało się pokonać wiele trudności, choć niestety, na końcu drogi, którą pokonał, nieuchronnie czekała na niego śmierć...
Canva
Po śmierci taty to on okazał mi ogromne wsparcie
Po śmierci taty Adam nie zniknął z mojego życia. Wręcz przeciwnie, okazał mi niesamowite wsparcie i empatię, których bardzo potrzebowałam w tych trudnych chwilach. Jego obecność była dla mnie kontynuacją tego, co zawsze otrzymywałam od taty. Dzięki Adamowi znalazłam w sobie nadzieję na lepsze jutro i siłę, by podnieść się i ruszyć dalej.
Między nami powstało uczucie, które z czasem przerodziło się w miłość. Kilka dni temu Adam postanowił mi się oświadczyć. Ciekawa jestem, jak mój tata zareagowałby na tę wiadomość... Choć nie poznam już nigdy odpowiedzi na to pytanie, mam przeczucie, że byłby zadowolony, widząc, jak dużą rolę Adam odegrał w moim życiu. Na pewno też byłby dumny wiedząc, że udało mi się znaleźć kogoś, kto tak jak on potrafi podtrzymać mnie na duchu.
Choć moja historia jest pełna smutku, niesie w sobie iskierkę nadziei i miłości. Czasami los zupełnie nieoczekiwanie przynosi takie spotkania i osoby, które pomagają nam znaleźć światło nawet w najtrudniejszych chwilach życia. Mam nadzieję, że przed nami otwiera się nowy rozdział pełen mozliwości i nadziei na szczęśliwe zakończenie.
Dorota
