"Dzień po tym wyznaniu moja babcia zmarła. Tylko jeden dzień dzielił ją od tego, by zabrała tę rodzinną tajemnicę do grobu! Zachodzę w głowę, dlaczego babcia akurat mnie wyznała tę tajemnicę! Być może darzyła mnie jakimś niezwykłym zaufaniem... Jednak teraz nie wiem, co mam robić... Czy wyznać tę tajemnicę mojemu tacie? Skoro babcia tak długo milczała, zapewne miała ku temu ważny powód".
Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.
Dzieci mojej babci
Moja babcia miała trzech synów i ukochaną córeczkę, Stefanię. Z rodzinnych opowieści wiem, że babcia urodziła już trzech synów, w tym mojego ojca i wujków i modliła się o to, by doczekać się córki, czyli mojej cioci. I w końcu to marzenie się spełniło — Stefania była jej oczkiem w głowie, najmłodszym czwartym dzieckiem i ukochaną córeczką. Moja babcia była już po 40-stce, gdy ją urodziła, ale narodziny upragnionej dziewczynki dały jej zastrzyk energii i babcia dała radę ją wychować.
Mój tata, który był trzecim synem babci, zawsze mówił o tym, że on i jego bracia byli nieco zazdrośni o najmłodszą siostrę. Bracia twierdzili, że rodzice ją rozpieszczają i czuli, że traktują ją lepiej od nich, no ale trudno się dziwić, to w końcu była upragniona córeczka.
W rodzinie był więc niepisany podział — bracia trzymali ze sobą sztamę, a przeciwko nim byli ich rodzice i córka. To dotyczyło wszystkich rzeczy — od mało istotnych, do ważnych.
Mój tata twierdził np., że jego siostra zawsze dostawała najlepsze kęsy jedzenia, czy droższe zabawki. Mój ojciec miał także za złe rodzicom, że pomogli córce pójść na studia, podczas gdy on musiał iść do pracy zaraz po skończeniu technikum. Mimo tych niesnasek starali się jakoś dogadywać.
Canva.com
Babcia na łożu śmierci zdradziła mi rodzinny sekret
Moja babcia dożyła imponującego wieku — zmarła niedawno w wieku 98 lat! Jednak tuż przed śmiercią poprosiła mnie o rozmowę. Wtedy, dzień przed śmiercią, babcia zdradziła mi rodzinny sekret! Babcia leżała już obłożnie chora, ale do samego końca zachowała trzeźwość umysłu.
Wnusiu, wiem, że twój ojciec miał mi zawsze za złe, że nie kochałam go wystarczająco mocno! Ale uwierz mi, miałam ku temu arcy ważny powód...
- zaczęła babcia.
Jak wiesz, niczego tak z dziadkiem nie pragnęliśmy, jak narodzin córki... Kiedy zaszłam w czwartą ciążę, marzyłam o tym, że urodzę dziewczynkę. Niestety ku naszemu wielkiemu zawodowi, narodził się nam czwarty syn...
- ogłosiła babcia.
A jak to? Przecież urodziłaś ciocię Stefanię?!
- oparłam zdumiona.
Otóż nie, wnusiu... Ciocia Stefania to tak naprawdę moja siostrzenica, córka siostry...
- wyznała babcia.
Ale ja kto?
- nie mogłam uwierzyć w to, co słyszę.
Babcia wyznała mi, że w tym samym czasie co ona, w ciążę zaszła jej siostra. Siostra babci miała z kolei już dwie córki i marzyła o synu. Siostra babci urodziła jednak córkę, a babcia tak naprawdę urodziła czwartego syna. Wtedy babcia i jej siostra wymieniły się dziećmi!
Ciocia Stefania to tak naprawdę córka siostry babci! Z kolei prawdziwy syn babci i dziadka trafił na wychowanie do jej siostry!
Dzień później po tym wyznaniu,moja babcia zmarła. Tylko jeden dzień dzielił ją od tego, że zabrałaby tę rodzinną tajemnicę do grobu!
Zachodzę w głowę, dlaczego babcia akurat mnie wyznała tę tajemnicę! Być może mnie darzyła jakimś niezwykłym zaufaniem... Jednak teraz nie wiem, co mam robić... Z kim porozmawiać? Czy wyznać tę tajemnicę mojemu ojcu? Skoro babcia tak długo milczała, może miała ku temu ważny powód.
Klementyna
