"Zawsze byłam wzorową uczennicą. Przez wiele lat zakuwałam wszystko, czego wymagali ode mnie nauczyciele. Nierzadko rezygnowałam z wyjść z przyjaciółmi, czy choćby ze zrobienia czegoś dla siebie, właśnie ze względu na naukę. Mam tego dość. Naprawdę jestem tak zmęczona, że chciałabym wreszcie odpocząć. Szczególnie po intensywnej nauce do matury. Ogłosiłam rodzicom, że zanim pójdę na studia, chcę zrobić sobie rok przerwy. A oni kompletnie mnie nie rozumieją i zamiast wspierać mnie w mojej decyzji, są nastawieni negatywnie".
Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.
Chcę odpocząć
Ja po prostu chcę odpocząć. Te ostatnie lata były dla mnie trudne i bardzo intensywne. Lubię się uczyć. Kocham zdobywać nową wiedzę, ale każdy ma swoje granice. Wysoko zawiesiłam sobie poprzeczkę i zawsze chciałam być najlepsza. No i byłam. Do matury też czuję się super przygotowana, ale jestem zmęczona tą nauką do tego stopnia, że myślenie o studiach już (albo jeszcze) nie jest dla mnie przyjemnością.
Najpierw sama chciałam to sobie przepracować w głowie, a później opowiedziałam o moich planach rodzicom. Ale oni kompletnie mnie nie zrozumieli.
Nie mam wsparcia w rodzicach
Nie mam wsparcia w moich rodzicach. To znaczy jeśli chciałabym iść od razu na studia, to oni chętnie kupiliby mi nawet mieszkanie.
Ale skoro chcę mieć przerwę od nauki, to ich zdaniem ja pewnie już nigdy na te studia nie pójdę.
Oni twierdzą, że jak wypadnę z rytmu, to już nie będę umiała ponowie go złapać, a co za tym idzie, rzucę naukę raz na zawsze.
Chciałam iść do pracy. Dokładać się do rachunków. Ale ojciec powiedział, że skoro się nie uczę, to muszę sobie znaleźć inne miejsce do mieszkania.
canva.com
Nie mogłam w to uwierzyć
Nie mogłam uwierzyć w to, że ci do tej pory wspierając i dumnie ze mnie rodzice, nagle się na mnie wypinają. A ja chciałam mieć tylko rok odpoczynku.
Koleżanka z mojej klasy tak zadecydowała i rodzice zabierają ją w roczną podróż. Lecą wszyscy.
Będą pracować zdalnie. Ona będzie się uczyła języków. A ja od swoich rodziców nie mogłam liczyć nawet na dobre słowo.
Nie zrezygnuję ze swojego pomysłu. Rozmawiałam już z babcią i na razie mogę zamieszkać z nią. Jej też będzie lżej, jak będę się dokładać.
A na rodzicach bardzo się zawiodłam, a to naprawdę boli. Nie rozumiem ich podejścia. Ale poradzę sobie i bez nich. W końcu jestem już dorosła.
Malwina
