"Kupiłam kurtkę w lumpeksie. To, co znalazłam w jej kieszeni mną wstrząsnęło"

*publikujemy list czytelniczki

Jestem nałogową lumpeksiarą

Pewnie każdy jeszcze pamięta te czasy, kiedy ukrywało się to, że mamy coś z lumpeksu. Ja zawsze nosiłam fajne ubrania, bo moja mam też lubiła grzebać w ciuszkach. Znała właścicielkę jednego z najfajniejszych sklepów z używaną odzieżą i gdy trafiało się coś w naszych rozmiarach, to mogła jako pierwsza (przed innymi klientami) iść sobie to obejrzeć i kupić.

Dziewczyny w szkole wiele razy pytały skąd mam takie ciuszki, ale ja wstydziłam się przyznać prawdę i najczęściej mówiłam, że dostałam w paczce od ciotki zza granicy.

Teraz czasy się zmieniły i gdy ktoś wygrzebie w lumpeksie jakąś fajną perełkę, to jest powód do dumy.

Zresztą lumpki teraz często przypominają prawdziwe butiki, w których wszystko jest wyselekcjonowane na wieszakach, wyprane i wyprasowane.

W takim lumpeksie z prawdziwego zdarzenia naprawdę pachnie! A ja właśnie do takich chodzę. Tak! Jestem lumpeksiarą i stoję przed sklepem już na pół godziny przed otwarciem, kiedy jest dzień dostawy.

Zawsze sobie coś znajdę

Mam w szafie mnóstwo ciuchów. Koleżanki często je ode mnie pożyczają. Gdy coś mi się znudzi, to jestem w stanie sprzedać to nawet kilka razy drożej, niż kupiłam.

Niby idę do lumpka dla hobby, ale i tak wiem, że zostawię tam jakieś pieniądze. Nie kupuję byle czego. Tylko modne, markowe ciuszki, często od znanych projektantów.

Czasem któraś koleżanka prosi mnie, żebym poszła z nią na łowy i pomogła znaleźć coś dla niej. Fakt, że nie każdy potrafi wyszukiwać perełki. A ja zawsze miałam tak, że ciuch, który innym wydawał się nudny, wystylizowany przeze mnie nabierał blasku.

Od dawna chorowałam na kurtkę. Skórzaną, z frędzlami - miałam takie marzenie i już oczami wyobraźni widziałam, z czym będę ją nosić. I udało się.

canva.com

Znalazłam swoją wymarzoną kurtkę!

Była idealna. Niezniszczona i w odpowiednim kolorze. Wprawdzie o rozmiar większa, ale teraz oversize jest w modzie, nawet w przypadku kurtek.

Szczęśliwa, od razu pobiegłam do kasy, a w domu pochwaliłam się nią mojej mamie. Była w szoku, że za taką perełkę zapłaciłam tak mało.

Stanęłam przed lustrem i starałam się ją wystylizować z innymi elementami mojej garderoby. W pewnym momencie włożyłam ręce do kieszeni, Coś zaszeleściło. Okazało się, że był tam foliowy, szczelnie zamknięty worek, a w nim... Oh! Jakże to mną wstrząsnęło.

W woreczku znalazłam pukiel włosków, maleńkie body, i kilka zdjęć małej, białej trumienki.

Od razu pomyślałam, że musi się z tym wiązać jakaś przykra historia. A co, jeśli ta kurtka należała do jakiejś matki, opłakującej swoje zmarłe dziecko? Zostawiła w niej pamiątki, które jej po nim zostały?

Od kilku dni zastanawiam się jak postąpić. Czy zapomnieć o tym wszystkim, czy starać się odnaleźć właścicielkę kurtki. Co byście zrobili na moim miejscu?

Gabrysia