Dieta Andersona

Chcąc najkrócej opisać tę metodę odchudzania można by zaryzykować termin „trudna sztuka niełączenia”. Pojawia się więc pytanie „z czym to się je?”

Nie bez znaczenia jest także kolejność przyjmowanych pokarmów, nie mamy tu jednak do czynienia z planem godzinowym, ale jedynie pewnymi ramami czasowymi. I tak: nad ranem zaleca się jeść owoce, koło południa wskazana jest lekka sałatka warzywna bądź przyrządzony z nich sok, a po południu aż do godziny 20-tej kulinarna uczta jest niemal nielimitowana, więc można przyrządzać nawet dość obfite posiłki (pamiętając jednak o zasadzie niełączenia!).

Dieta nie jest więc zbyt restrykcyjna, nie wydziela „brutalnie” małych porcji i nie nakazuje stałych pór posiłków. Po jedzenie można więc sięgać zawsze wtedy, kiedy poczuje się uczucie głodu. Skutek? Stopniowa utrata wagi, pozbycie się toksyn i brak uszczerbku na zdrowiu.