"Nie umiem pokochać dzieci męża. Staram się, ale to przecież nie moje dzieci"

Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.

Nie chcę mieć dzieci

To nie jest tak, że ja nie lubię dzieci, bo jeśli spotykam się z koleżankami, które mają maluchy, to potrafię się z nimi bawić, pośmiać i powygłupiać, ale po prostu ja nie chcę mieć dzieci i nie widzę siebie w roli matki. Być może wynika to z tego, że jestem egoistyczna i wolę czas spędzać sama ze sobą, niż dzielić go między dziecko i mnie. Wiadomo, że na pewno dziecko będzie dostawało więcej tego czasu niż ja sama dla siebie bym go mogła dać.

Nie chcę tak funkcjonować. Wiem, że to jest ogromne poświęcenie, co widziałam po mojej matce, a ja nie jestem na takie coś gotowa i wątpię, żebym kiedykolwiek była. Często mężczyźni, gdy chodziłam na randki, mówili mi, że na pewno mi się to zmieni, gdy zajdę w ciążę i poznam odpowiedniego faceta, ale panowie zapewniam was, że to się nigdy nie zmienia, a ja nigdy nie chcę mieć dzieci!

canva.com

Czy jest coś ze mną nie tak?

Gdy poznałam Michała, nie chciałam wiązać się z kimś, kto jest ojcem, ale nie miałam o tym pojęcia, bo Michał poinformował mnie dopiero po kilku tygodniach, że ma czteroletniego synka i siedmioletnią córeczkę. Byłam bardzo zła, ale z drugiej strony zależało mi na tej relacji. Mijały miesiące, a później lata, my się pobraliśmy, a ja nadal nie lubiłam Szymka i Angeliki.

Nie mogłam po prostu się przekonać do tej dwójki i wiedziałam, że nigdy nie pokocham ich tak, jakby chciał tego ich tata. Staram się z całym sił, ale przecież jak mogę pokochać obce dla mnie dzieci? Nie mogę się zmuszać. Czuję się z tym źle wobec mojego męża, ale także w stosunku do samej siebie. Chciałabym móc porozmawiać z mężem bardzo szczerze, ale wiem, że to się skończy srogą kłótnią.

Weronika