"Moje małżeństwo było nudne jak flaki z olejem. Nie będę kłamać, między nami w ogóle nie było chemii. Żona po dwóch porodach nie wyglądała już tak, jak kiedyś. Nie pociągała mnie. W sypialni wiało nudą, więc znalazłem sobie kochankę. Było z nią wspaniale, dopóki nie zachorowałem. Później żałowałem, że podjąłem taką decyzję".
Publikujemy list naszego czytelnika. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.
Moje małżeństwo było okropnie nudne
Z żoną mieliśmy dziesięcioletni staż. Kiedyś się kochaliśmy, z biegiem czasu uczucie przygasło. Mieliśmy dla siebie coraz mniej czasu, a po dwóch porodach Magda wyglądała kiepsko. Miała sporo nadprogramowych kilogramów i po prostu przestała mi się podobać. Odrzucałem jej zaloty, nie mogłem się do niej przekonać. Mam jednak swoje potrzeby, więc znalazłem sobie młodszą kochankę. W sypialni byłem prawdziwym ogierem! Dobrze się bawiłem. W końcu powiedziałem o wszystkim żonie, bo miałem dość podwójnego życia. Porzuciłem ją, a miesiąc później okazało się, że jestem poważnie chory.
canva.com
Było wspaniale, aż zachorowałem
Z moją kochanką Natalią bawiłem się doskonale. Przeżywałem drugą młodość. Jeździliśmy na wczasy, kochaliśmy się kilka razy dziennie. Było idealnie. W końcu czułem, że żyję i nikt mi nie marudził, że trzeba zająć się dziećmi, posprzątać czy ugotować.
Niestety, miesiąc po rozstaniu z żoną dowiedziałem się o tym, że jestem chory. Okazało się, że mam nowotwór i będę miał chemioterapię. Kompletnie się załamałem. Myślałem, że Natalka będzie mnie wspierać, że przejdziemy przez to razem. Rozczarowałem się. Ona mnie opuściła w najgorszym momencie. Powiedziała, że na to się nie pisała i się ulotniła.
Teraz potrzebuję wsparcia i pomocy
Jestem samotny. Potrzebuję wsparcia i pomocy. Co miałem zrobić? Nie było koło mnie nikogo. Odezwałem się do mojej żony, opowiedziałem o wszystkim i błagałem o wybaczenie. Powiedziała, że przez wzgląd na dzieci przyjmie mnie do domu z powrotem, zajmie się mną, aż wyzdrowieje i mi pomoże. Zastrzegła jednak, że nie mam powrotu do jej sypialni. Powiedziała, że kiedy wyzdrowieję, to znów mam się wyprowadzić.
To taki dobry człowiek, a ja zachowałem się jak drań. Teraz nie rozumiem, dlaczego podjąłem taką decyzję. Wtedy myślałem, że to będzie słuszna decyzja. Życie okazało się jednak bardzo przewrotne.
Chory Kochanek
