"Wiem, że nie powinnam tak mówić, ale serio - mam serdecznie dość mojej rodzicielki! No codziennie, kilka razy na dzień dzwoni do mnie z różnymi drobnostkami i zaburza mój rytm. W pracy, na siłowni, w kościele - zawsze dzwoni, żeby mi opowiedzieć jakąś emocjonującą historię lub plotkę. Przecież ja mam swoje życie! Już nawet nie mogę z chłopakiem całego wieczoru spędzić, bo mamusia dzwoni..."
Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.
Wyprowadziłam się, żeby mieć spokój
Moja mama uwielbia być w centrum uwagi i wiecie... nie ma w tym nic złego, serio! Ale czasem bardzo obciążała mi głowę swoimi opowieściami, które można by śmiało wrzucić w jakąś książkę i sprzedać jako bestseller plotek z całej okolicy. No taka moja mama Bożenka!
Nie ukrywam, gdy się wyprowadziłam, to poczułam absolutnie ulgę. Mogłam robić, co chciałam i jednocześnie... Mogłam w końcu odetchnąć!
Ale ta sielanka nie trwała zbyt długo, bowiem moja mama już po kilku dniach zaczęła do mnie dzwonić, jak szalona. Ciągle narzekała na to, że się źle czuje, że nie ma siły, a to, że ją ktoś zdenerwował, a to, że kupiła sobie coś nowego... A ja? Nie wiedziałam czasem, co mam jej odpowiedzieć!
Canva
Kiedyś ją chyba zablokuję
Coraz bardziej miałam ochotę ją zablokować i powiedzieć jej, żeby mi dała po prostu spokój. Nawet mój chłopak już miałam tego dość, gdy siedzieliśmy z moim chłopakiem na kanapie i oglądaliśmy filmy.
No jakoś głupio mi było od niej nie odebrać, ale gdy słyszałam słowa, halo, tu mama, to już myślałam, że odlecę... Jeden telefon nieraz potrafił mi zepsuć cały romantyczny wieczór.
W końcu pewnego dnia powiedziałam, co myślę i mama zaniosła się płaczem. Powiedziała:
Nie rozumiesz, że za Tobą tęsknię i chcę z Tobą pobyć? W ogóle nie przyjeżdżasz, to chociaż chcę Cię usłyszeć... Nie tak Cię wychowałam.
Zrobiło mi się strasznie głupio. Nie chciałam zranić mojej mamy, ale też chciałam odzyskać swoje życie, wolny czas. A poza tym nie lubię wisieć na telefonie...
Powiedzcie, co ja mam teraz zrobić? Czy aż tak źle zrobiłam? Może powinnam to jakoś odkręcić, a może lepiej jak postawię na swoim? Kocham moją mamę, ale czuję, że potrzebuję przestrzeni... Chcę się bawić, ale jednocześnie mieć pewność, że mama jest bezpieczna. A jak tak płacze do telefonu, to myślę, czy powinnam wrócić na stare śmieci...
Ewa
