"Jak tu coś wytłumaczyć dziecku, które dopiero co skończyło 8 lat. Niby wie jaka jest sytuacja, ale i tak co roku łudzi się, że go zobaczy. Że chociaż ten jeden raz będzie pamiętał o jego urodzinach i go odwiedzi. Ponownie dał się nabrać, a ja nie wiedziałam, jak go pocieszyć. Co mu powiedzieć. Jego łzy tak bardzo mnie bolą. Żadne dziecko nie powinno płakać z takiego powodu. A mój syn płacze co roku".
Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.
On wciąż jest dla niego wzorem
Zostawił nas gdy syn miał dwa lata. To było sześć lat temu, a on wciąż traktuje ojca, jak wzór do naśladowania.
Wystarczy, że raz w miesiącu do niego zadzwoni, a Michaś już jest cały w skowronkach. I ja mu się nie dziwię, bo to w końcu jest ojciec. Z nim można pogadać o innych rzeczach, niż ze mną. Ja nawet nie mam prawka, a Michał kocha auta. Z ojcem może o nich gadać.
Nie wiem, czego potrzebuje wędkarz, a syn uwielbia łowić ryby. W tym roku obiecałam już sobie, że tę wiedzę nadrobię i przyswoję. Zaproponowałam nawet młodemu, że pojedziemy na jakiś biwak, nad jezioro. Myślałam, że to byłaby fajna przygoda, ale on powiedział, że wolałby z tatą.
Co roku na niego czeka
Michał nie widział ojca już ze cztery lata. Jedynie na kamerce, w trakcie rozmowy, a te ich rozmowy do częstych nie należą.
Ale ojciec co roku obiecuje mu, że przyjedzie na jego urodziny. Syn później czeka na niego przez wiele miesięcy, a szczególnie w tym dniu urodzin i tylko po to, żeby wieczorem, albo w ogóle na drugi dzień usłyszeć, że jednak nic z tego.
W tym roku było tak samo. Ojciec jeszcze zamówił sobie tort o smaku oreo, bo zawsze uwielbiał. No i taki zrobiliśmy, choć sami nie przepadamy.
canva.com
Syn nie pozwolił zapalić świeczek
Zebrali się zaproszeni goście, czekali na poczęstunek. Dobrze, że miałam też inne ciasta i deserki, bo Michał uznał, że tort nie będzie skrojony, dopóki tata nie dotrze.
A ja już czułam, że to się skończy jak zawsze. Zastanawiałam się tylko, o której tym razem on poinformuje syna, że nie przyjedzie.
Zrobił to późnym wieczorem, wymyślając oczywiście błahy powód. Michał jak zwykle go przed sobą wytłumaczył, ale ja znowu musiałam patrzeć na jego łzy. One mnie tak bolą. A ja kompletnie nie wiem, jak mogę mu wynagrodzić podejście ojca? No nie mam pojęcia...
Basia
