"Rzeczywiście, któregoś dnia doszło do sytuacji, w której obraziłam jej partnera, wygłaszając dość nieprzemyślany monolog na jego temat. Choć czasami żałuję, że doszło do tego incydentu, nie zamierzam go przepraszać. Właściwie to uważam, że to wszystko jego wina, więc to on powinien przeprosić mnie!"
Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.
Byłam dla niej najlepszą matką, jaką potrafiłam być
Moja relacja z córką jest dla mnie wielką niewiadomą. Przez całe jej życie starałam się być dla niej najlepszą matką, jaką potrafiłam być, a ona teraz unika kontaktu ze mną — począwszy od rozmów telefonicznych, poprzez odwiedziny, aż po spotkania rodzinne. Zawsze znajdzie jakąś wymówkę, byle się ze mną nie zobaczyć. Nie mam pojęcia, na czym polega problem.
Druga córka podpowiada mi, że być może to moja potrzeba doskonałości i ciągłego krytykowania każdego jej wyboru sprawiły, że jej siostra nie chce mieć ze mną nic wspólnego. Może czasem zdarzyło mi się powiedzieć kilka słów prawdy na temat jej fryzury, ubrań czy życiowego partnera, ale nie sądzę, żeby to było powodem jej dziwnego zachowania.
Rzeczywiście, któregoś dnia doszło do sytuacji, w której obraziłam jej partnera, wygłaszając dość nieprzemyślany monolog na jego temat. Choć czasami żałuję, że doszło do tego incydentu, nie zamierzam go przepraszać. Właściwie to uważam, że to wszystko jego wina, więc to on powinien przeprosić mnie!
Canva
Moja córka traktuje mnie jak obcą kobietę
Tak czy inaczej, od tamtej pory moja córka unika kontaktu ze mną. Nie wiem, czy nie wyolbrzymia. Przecież każdy z nas ma prawo do wyrażania swojej opinii. Moje zachowanie było wyrazem matczynej troski i chęci zapewnienia jej najlepszej możliwie przyszłości. Może nie wyraziłam tego w dobry sposób, ale miałam dobre intencje.
Kilka dni temu okazało się, że moja córka zjawi się na urodzinach babci, która kończy równe 80 lat. Byłam bardzo zadowolona z tej wiadomości i liczyłam na odwiedziny, a nawet wspólne nocowanko. Niestety okazało się, że ta obrażona królewna zamierza spać w śpiworze u swojej siostry niż nocować u mnie. Przecież tam nie ma odpowiednich warunków, a ja mam duży pokój gościnny z wygodnym łóżkiem, na którym mogłaby spokojnie się wyspać wraz ze swoim parterem.
Zamiast skorzystać z tego, oni wolą spać w śpiworach u mojej drugiej córki. Na podłodze, na karimacie... Wyobrażacie to sobie?! Co ja takiego zrobiłam, że zasłużyłam na takie traktowanie? Może któregoś dnia wytłumaczy mi, dlaczego tak mną pomiata. Wtedy jednak będzie za późno na przeprosiny, bo ich nie przyjmę!
Edyta
