"W czasie każdego sylwestra sytuacja wygląda tak samo. Starsi rodzice i moje młodsze rodzeństwo do mnie przychodzą, a następnie siedzimy i oglądamy sylwester w telewizji. Za każdym razem jest tak samo i w tym roku rodzina też chciała zrobić najazd na mój dom, bo jestem 40-letnim singlem. No to będą bardzo zaskoczeni. Spłatam im niezłego figla".
Publikujemy list naszego czytelnika. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.
Zawsze sylwester spędzamy u mnie w domu
Każdego roku mój sylwester wygląda tak samo. Chcę sobie w spokoju pospać, poczytać książki czy pooglądać filmy, a wparowuje do mnie rodzina i siedzą do czwartej nad ranem. Jeszcze, jakbyśmy robili coś ciekawego, a to tradycyjnie - picie, a potem oglądanie w domu sylwestra w telewizji i odpalanie petardy.
Zawsze przychodzą siostra, braciak i matka z ojcem, i sobie tak siedzimy. Za każdym razem wygląda to wszystko tak samo. Matka i ojciec wypominają nam, że nadal nie mamy partnerki, czy w przypadku siostry partnera życiowego, i takie jest gadanie. Jak zawsze, to oczywiście mnie się obrywa najbardziej, bo jakby inaczej, przecież to ja jestem najstarszy. Rodzice się za głowę łapią, że 40-letni kawaler, a nadal żony nie ma. Nie rozumieją tego wcale, że ja nie czuję potrzeby stałych relacji i "chwilowe" związki spełniają wszystkie moje potrzeby hmm międzyludzkie. Tak po prostu żyję i funkcjonuję, i nic nikomu do tego. Nawet moim rodzicom.
Brat i siostra natomiast zawsze się chwalą swoimi sukcesami, co mnie też bardzo denerwują, bo ja nie mam się, czym chwalić...
Canva
Przygotowałem specjalną niespodziankę dla rodziny na sylwestra
W tym roku na sylwestra postanowiłem więc dla rodziny przygotować pewną niespodziankę. Mianowicie, gdy oni przyjdą z chipsami i paluszkami pod moje mieszkanie, zobaczą tylko kartkę na drzwiach.
W tym roku spędzam sam wystrzałowego sylwestra w Paryżu. Trzymajcie kciuki za moją szaloną zabawę.
Oni będą tylko patrzeć w drzwi i kartkę, i pocałują klamkę, a ja szczęśliwy będę się relaksował na imprezie w Paryżu. Nic im nie powiedziałem. Niech się smucą i żałują, a ja tylko będę zacierać ręce z tego, że tak ich załatwiłem. Coś mi się przecież od życia także należy. Zawsze chciałem spędzić ten dzień w innym mieście i wreszcie mi się uda. A oni niech dalej siedzą przed tym telewizorem. Dawno nie byłem aż tak szczęśliwy. No i tak drodzy państwo trzeba żyć!
Marek
