"Partner nie chce się dokładać do naszych rachunków! Mówi, że pieniądze szczęścia nie dają"

Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.

Mój chłopak się do mnie wprowadził

Jestem w związku z Bartkiem już nieco ponad 3 lata. Jednak zamieszkaliśmy razem dopiero pół roku temu, a właściwie to Bartek wprowadził się do mnie. Wcześniej mieszkał z rodzicami, ale spotkania przy ich obecności za drzwiami bywały krępujące, jeśli wiecie, o co mi chodzi...

Dlatego uzgodniliśmy, że mój partner wprowadzi się do mojego mieszkania po babci. I tak sobie razem pomieszkujemy. Niby między nami wszystko jest OK, ale denerwuje mnie coraz bardziej jedna rzecz - myślałam, że skoro jesteśmy parą i mieszkamy razem, to rachunki też należą do obu stron, a nie tylko do jednej!

Tymczasem w ciągu tych paru miesięcy na palcach jednej ręki mogę policzyć sytuacje, w których to Bartek z własnej woli zrobił tygodniowe zakupy dla nas obojga. Zazwyczaj to ja zaopatruję lodówkę, dbam o to, żeby mieć z czego ugotować obiad dla nas dwojga, a on tylko dokupuje sobie rzeczy, których nie ma na liście. Tzn. takie rzeczy typowo dla siebie, z gatunku zbędnych... O tym, żeby kupić np. dwie paczki chipsów, to już nie pomyśli.
canva.com

Mój chłopak nie chce się dokładać do mieszkania

To samo jest z mieszkaniem. Rozmawialiśmy o tym na początku, gdy Bartek się do mnie wprowadzał na próbę, że nie ma potrzeby liczyć się co do grosza... Ale minął jeden miesiąc, drugi, szósty, mój bezrobotny Bartek znalazł w końcu pracę, do które chodzi już od dłuższego czasu... i nic się nie zmieniło. Skończył okres próbny, podpisał umowę na pełen etat, a nadal za wszystko płacę ja!

Gdy raz i drugi próbowałam się z nimi porozumieć i ustalić, byśmy w końcu płacili po połowie, usłyszałam tylko:

Znów chcesz się kłócić? Przecież ty zarabiasz więcej ode mnie i stać cię, żeby opłacić twoje własne mieszkanie... Nie wiesz, że pieniądze szczęścia nie dają?

- jak tylko to słyszę, ze złości a się gotuję. On uważa, że to jest w porządku, skoro mieszkanie jest moje. Mówi, że wcześniej i tak płaciłam za wszystko, skoro mieszkałam sama, więc nic się nie zmieniło. Powiedział, że póki nie jesteśmy małżeństwem, on nie chce pakować swoich oszczędności w nieswoje lokum. Tylko że o ślubie najwyraźniej jeszcze nie myśli... A za zużycie i zakupy mógłby się jednak dokładać!

Nie wiem, czy on jest po prostu skąpy, czy tylko niesamodzielny... nie umie się wyzbyć przyzwyczajeń z domu... Obawiam się, że gdy miał pokój u mamusi, też za nic nie płacił. Tyle że ja nie jestem jego mamusią.

Nie wiem, co mam o tym myśleć. Jak do niego przemówić, żeby zaczął łożyć na wspólne utrzymanie, a nie żyć z mojej kieszeni?

Gośka