"Zostawił mnie dla mojej siostry! Jestem w 9. miesiącu ciąży i nie potrafię się pozbierać..."

Milena to 26-latka, która pracuje w banku, a po godzinach pracy rozwija swoją pasję jako malarka. Napisała do naszej redakcji list, bo jak twierdzi, już sobie nie radzi z całą sytuacją. Jej partner wymienił ją na... jej siostrę! A rodzina zamiast stanąć w obronie Mileny, to twierdzi, że nie dbała o Rafała.

Piszę, bo jestem totalnie załamana, a czuję, że taki list pomoże mi wyrzucić swoje emocje. Z Rafałem pobraliśmy się 2 lata temu, ale poznaliśmy się jeszcze w liceum. Wtedy byliśmy tylko przyjaciółmi i to właśnie wtedy mam wrażenie, że podrywał moją siostrę Monikę. Ona miała wtedy faceta, z którym była przez kolejne kilka lat, więc Rafał chyba stracił nadzieję na to, że będą kiedyś razem. W pewnym momencie zbliżył się do mnie, a nasza przyjaźń przerodziła się w uczucie - na pewno z mojej strony, bo w jego miłość już nie wierzę.

Ja, co prawda, zaraz po liceum zaczęłam trudne studia, bo od dawna wiedziałam, że chciałabym związać swoją przyszłość z finansami. Nie miałam za dużo czasu na randki, ale Rafałowi to odpowiadało, bo on w tym czasie rozkręcał swój biznes. Później wyleciałam na kilka miesięcy na staż w Portugalii, ale stale kontaktowaliśmy się przez Skype, a nasz związek się rozwijał. Po powrocie Rafał mi się oświadczył, w dniu moich urodzin. Była kolacja przy świecach, muzyka na żywo, pierścionek jak z bajki, kwiaty. Po prostu wszystko to, o czym marzy wiele kobiet.

Canva

Między parą wszystko układało się tak, jak powinno. Na ślubie bawiło się ponad 200 osób, a zaraz po zaczęły się pytania o dziecko. Milena wiedziała, że chce zostać w przyszłości mamą, ale na ten moment planowała skupić się na karierze. W końcu dostała wymarzoną posadę w banku. A po pracy chciała zając się hobby z dzieciństwa - malowaniem obrazów, które później planowała wystawiać na aukcje.

Myślałam, że moje życie jest po prostu cudowne. Byłam zdrowa, kochana, miałam wspaniałego męża u boku, pracę, o której marzyłam jeszcze przed studiami i pasję. Mieszkanie dostaliśmy od dziadków Rafała, ale to ja zajęłam się jego urządzeniem. I tak właśnie po ośmiu, a czasami i dziesięciu godzinach w pracy, to ja biegłam do sklepu z meblami lub na targ z antykami, szukając unikatowych propozycji, bo ja, w przeciwieństwie do Rafała, zajęłam się uwijaniem naszego gniazdka na 100%. W wolnym czasie malowałam obrazy, wiele z nich zresztą zdobiły ściany naszego mieszkania. A on? Był przy mnie, ale w pewnym momencie zaczął marudzić, że się w ogóle nie widujemy, że ma wrażenie, jakby mnie już nie znał. Były sprzeczki, ale bez przesady. Gdzie ich nie ma?

Wszystko szło tak, jak sobie zaplanowałam. Dostałam podwyżkę, a moje obrazy zaczęły się sprzedawać. I nagle okazało się, że jestem w ciąży. Przyznaję - nie byłam zachwycona. To jeszcze nie był ten moment. A Rafał, który tak chciał bobasa, też nie wydawał się być radosny z tego powodu. Teraz już wiem dlaczego. Niestety, na miesiąc przed wyznaczonym terminem zobaczyłam wiadomości w jego telefonie... Od mojej siostry! Zapytałam, czy coś ich łączy i nie zaprzeczył. Ona się wypierała, kłamała.

Okazało się, że rodzice domyślali się, ale nic nie powiedzieli - w końcu to ich ukochana Monisia. To na mnie zrzucili całą winę, że zaniedbałam Rafała, bo myślałam tylko o karierze, o obrazach i że nigdy nie było mnie w domu, a mężczyzna potrzebuje kobiety, nie karierowiczki. Nie walczyłam o ten związek, a Rafałowi wygodniej było odejść do Moniki. Teraz prosi o rozwód...

Czy Milenia powinna powalczyć o małżeństwo z Rafałem, spróbować wybaczyć? A może zamknąć na dobre ten rozdział i zaczekać na prawdziwą miłość?