"Wszyscy mi mówią, że tylko pobieram pieniądze i nic nie robię. Ale ja wychowuję dziecko!"

Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.

Wychowała mnie babcia i rodzeństwo, bo rodziców nie było wiecznie w domu

Teraz nie mam już do nich o to żalu, bo wiem, że wtedy nie było innego wyjścia. Gdyby mama nie pracowała, nie dalibyśmy sobie rady. Z kolei zawód moich rodziców wymagał od nich zmian 12-godzinnych włącznie ze świętami i weekendami. Często rodzice się zmieniali, ale nawet jak byli w domu, to chcieli jak najwięcej w nim zrobić. Jak to w domu, pracy zawsze dużo.

Tak więc mną zajmowała się głównie babcia i starsze rodzeństwo, ale z tym ostatnim było różnie. Dorosłam, skończyłam studia, wyszłam za mąż, po drodze znajdując pracę i starałam się z mężem o dzidziusia przez 2 lata. Na szczęście i wreszcie urodziła się Milenka. Oczywiście później poszłam na macierzyński, szef pozwolił mi iść na wychowawczy, bo i tak zatrudnili kogoś innego na moje miejsce, a następnie wykorzystałam cały urlop wypoczynkowy, jaki mi się nazbierał przez ten czas.
https://pl.freepik.com/darmowe-zdjecie/szczesliwa-mama-siedzi-ze-swoja-mala-dziewczynka-na-kanapie-trzymajac-dziecko-w-ramionach-i-przytulajac-ja_9988532.htm#page=1&query=mama%20dziecko&position=6

Postanowiłam nie wracać do pracy

Kiedy jednak zbliżał się termin powrotu do pracy, podjęłam z mężem rozmowę na ten temat. Chciałam być przy córce, aby ona jednak pamiętała obecnych rodziców z dzieciństwa, przynajmniej matkę. Mąż niechętnie się zgodził na to rozwiązanie, więc od 2 lat nie pracuję, tylko zajmuję się naszą jedynaczką.

Wszystko byłoby wspaniale gdyby nie opinia naszych znajomych, rodziny, a nawet przypadkowych ludzi z naszego miasteczka. Wszyscy wiedzą, że nie pracuję i już dawno zaczęły się przytyki. Zaczęło się od gnuśnienia w domu, po przytyki, że naciągam państwo na bogaty socjal, aż wreszcie od teściowej usłyszałam, że jestem nierobem.

Nikt nie potrafi mnie zrozumieć, przecież zajmowanie się domem i opieka nad dzieckiem to też praca! Momentami trudna i bardzo odpowiedzialna, więc bez przesady, że nic nie robię. Jeśli to się nie skończy, to za jakiś czas powiem, że znalazłam pracę zdalną i pracuję z domu, a od czasu do czasu będę wykorzystywać tych wszystkich narzekających w kwestii opieki nad Milenką. Zobaczymy, czy będzie im to w smak.

Agnieszka