"Przez całe życie rodzice mówili mi, że mam robić co chcę i być kim chcę, bylebym tylko była szczęśliwa. Mocno sobie wzięłam do serca te słowa i uwierzyłam, że tak właśnie być powinno. Jednak ostatnio przeczą sami sobie, gdyż mają do mnie pretensje o związek ze starszym ode mnie mężczyzną. A przecież ja jestem szczęśliwa, jak nigdy wcześniej. Jestem przekonana, że to miłość mojego życia. Ich zdaniem różnica wieku między nami jest zbyt duża. Czy Wy też tak uważacie?"
Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.
Miałam być po prostu szczęśliwa
Często słyszałam od koleżanek, że zazdroszczą mi rodziców, bo są bardzo wyrozumiali i naprawdę widać, że im na mnie zależy. One czuły się niezrozumiane i niepewne swoich wyborów, ponieważ zawsze brakowało im wsparcia rodziców.
A mi wciąż rosły te przysłowiowe skrzydełka, dzięki którym czasami czułam, że unoszę się kilka metrów nad ziemią. Czułam się kochana. Rozumiana. I generalnie zawsze myślałam sobie, że mam wielkie szczęście.
Ale chyba się myliłam
Mój kontakt z rodzicami zawsze był super. Naprawdę dogadywaliśmy się wręcz idealnie, dzięki czemu było mi znacznie łatwiej znieść trudny okres buntu.
Ja miałam odwagę, by iść po swoje marzenia, a oni często byli ze mnie dumni i ja naprawdę to widziałam i czułam.
Aż do momentu, gdy zaczęłam się z kimś spotykać. Byłam oczarowana tym mężczyzną. Był szarmancki, opiekuńczy, inteligentny. O tym, że przystojny, to już nawet nie wspomnę.
Nawet przez chwilę nie pomyślałam, że powinnam mieć jakieś obawy, przed przedstawieniem go rodzicom.
A jednak powinnam!
Bo owszem, spodobał się i tacie i mamie. Rozmawiali na różne tematy i ani przez chwilę nie było ciszy. Uśmiechali się i pomyślałam, że to naprawdę jest to! Bo skoro rodzice również go akceptują i to tak naprawdę, to mam "przyzwolenie" na to, żeby go kochać.
Ale w pewnym momencie pojawiło się pytanie o wiek i tutaj już miny rodzicom zrzedły.
Ja mam 25 lat, a on 39 lat. Rodzice twierdzą, że to za duża różnica wieku, bo teraz to nie jest tak odczuwalne, ale gdy będę starsza, na pewno to poczuję.
A na początku nawet nie zauważyli, że to aż 15 lat, bo ja wyglądam poważnie, a on młodo.
Pierwszy raz w życiu rodzice są wręcz źli na moją decyzję. Nie akceptują mojego partnera, a mi jest naprawdę przykro. Bo ja jestem szczęśliwa, czy to się im podoba, czy nie.
Ale i tak mam rozdarte serce i nie wiem, jak powinnam postąpić?
Olimpia
canva.com
