"Chciałam odebrać paczkę z automatu. Pani z telefonem w ręku rzuciła się na moją skrytkę"

Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.

Chciałam tylko odebrać przesyłkę

Człowiek chce iść z duchem czasu. Jak ma 60 lat, jak ja, to się wszystkiego w mig nauczy. Przekonałam się już dawno do korzystania z automatów paczkowych. Cudowna sprawa! O każdej porze i bez kolejek, jakie kiedyś były na pocztach... czasem po godzinę się stało, żeby odebrać głupią paczkę. A teraz trwa to najwyżej dwie minuty.

Ogólnie lubię ten sposób podejmowania przesyłek, ale w grudniu zachowanie co niektórych osób przed automatem paczkowym jest dla mnie denerwujące i niezrozumiałe. Mowa o tych, którzy z telefonem/smartfonem w ręku odbierają sobie zdalnie paczuszki, nie zważając zupełnie na to, czy ktoś akurat z tego automatu korzysta. A potem wynikają z tego nieprzyjemne sytuacje, a ja tylko się niepotrzebnie stresuję...

Wczoraj chciałam odebrać ze skrytki ostatni prezent. Dla siebie! Sprzedawca miał opóźnienie i wysłał na ostatnią chwilę. Bardzo się ucieszyłam, gdy w końcu odczytałam powiadomienie, że JEST! Czeka. Od razu poszłam sobie spacerkiem pod automat, żeby odebrać prezent.
Canva

Pod automatem ubiegła mnie "zdalna"

I co? Ja sobie uważnie wpisuję te wszystkie potrzebne cyferki i kody, a tu jakaś młoda kobieta podbiegła z telefonem w dłoni i pstryka zapamiętale. Wypstrykała się chwilę po tym, jak ja wpisywałam ostatnią cyfrę. Byłam jednak o tę chwilę szybsza w palcach i to moja skrytka otworzyła się pierwsza! Na samiutkim końcu ściany z okienkami... O masz...

Przecież, na Boga, to widać, która skrytka się otworzy(ła) i pod które drzwiczki się udać. Tymczasem ta pani z apką ruszyła z kopyta w kierunku drzwiczek, krzyknąwszy:

To moja!

Od razu mi ciśnienie skoczyło. Nie miałam szans tam dobiec przed nią... Porwała moją paczkę i nawet nie spojrzała ani na etykietę, ani na swój telefon, ani na to, że chwilę po tym odskoczyły drugie kolorowe drzwiczki.

Na szczęście mam donośny głos (lata pracy w szkole robią swoje) - jak za nią ryknęłam, że pomyliła skrytki i proszę natychmiast oddać moją paczkę... tak zatrzymała się w pół kroku. Dopiero zdała sobie sprawę z pomyłki i wręczyła mi moją własność.

Można było kulturalniej

Ja już palpitacji dostałam. Rozumiem wszystko - zdalny odbiór, ułatwienia, wszystko od ręki bez kolejki, ale litości, to nie wyścig! Czy naprawdę nie można odczekać tych kilkunastu sekund z odbiorem przesyłki, aż ktoś odbierze swoją?

Albo zwyczajnie po ludzku pomóc? Zamiast wykazywać się niezbyt kulturalnym zachowaniem... Korona nikomu z głowy nie spadnie, jak ten ktoś pomoże starszej pani przy ekraniku, albo zerknie w swój prywatny ekranik, żeby jednak sprawdzić, które okienko jest jego.

Ja też nie wiedziałam, czy ta kobieta naprawdę odbiera swoją paczkę, czy mam do czynienia z osobnikiem, który tylko na takie okazje czyha... Po co stawiać kogoś w sytuacji stresowej. Nie rozumiem tego... Może ktoś mi uprzejmie wytłumaczy. Te 10 tudzież 60 sekund naprawdę są na wagę złota?

Genowefa