"Obawiałam się, że po śmierci męża, jako samotna matka nie podołam wychowaniu tego małego chłopca na młodego człowieka i mężczyznę... Jednak mój 8-letni syn bardzo mnie zaskoczył! Przez długi czas odkładał do skarbonki to, co dostawał od babć, dziadków i chrzestnych z okazji urodzin itp., a także skromne kieszonkowe, jakie dawałam mu od paru miesięcy. Niedawno wysypał wszystko na stół, przeliczył i poprosił, bym wzięła go na zakupy. Nie spodziewałam się, co planuje".
Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.
Wychowuję dzieci sama
Wychowuję Antka i jego młodszą siostrę samodzielnie... Nigdy nie chciałam być samotną matką, ale tak się złożyło. Dwa lata temu nagle i niespodziewanie moje dzieci straciły w wypadku tatę, a ja męża. Moi rodzice i teściowie pomagali, jak tylko mogli, żebyśmy odnaleźli się po tym wszystkim, także finansowo. Byłam na wychowawczym i nagle z dnia na dzień zostałam bez stałego źródła dochodów, musiałam na cito szukać pracy, żeby móc zapewnić moim dzieciom wszystko i nie nadwyrężać dobroci innych ludzi.
Marysia miała wtedy niecałe dwa latka... teraz ma cztery, wyrosła na rezolutną dziewczynkę. Jest bardzo kontaktowa, takie żywe srebro. Charakter taty! Z kolei Antoś jest bardziej zamknięty w sobie i spokojny. Poważny, mały chłopiec, który tyle już przeżył.
Udało się nam wyjść na prostą, choć psychicznie do tej pory nie mogę się z tej tragedii otrząsnąć. W domu brakowało męskiej ręki. Mimo to swoim dzieciom starałam się wpoić dobre wartości i wiecie co? Po tym, co ostatnio zrobił mój Antoś, z dumą mogę stwierdzić, że chyba się udało!
canva.com
Antoś przeliczył swoje pieniążki i poprosił, bym go wzięła na zakupy
Antoś miał swoją skarbonkę. Dostał ją od babci, jak miał 6 lat, i pilnował jej jak oka w głowie. Wiedział, że to jego oszczędności i będzie mógł zdecydować sam, na co to wydać. Nie było tam jakichś bajońskich sum - wkładał banknoty, które czasem dostawał od babć i dziadków, a od paru miesięcy także swoje skromne kieszonkowe, które mógł przecież wydać w szkolnym automacie. Ale on wolał je odłożyć — mówił, że na wielkie, zdalnie sterowane auto, o którym marzył.
Na początku listopada wysypał to wszystko na stół, przeliczył (z moją niewielką pomocą)... Nazbierało się 365 zł. Ucieszył się, że to sporo, i poprosił, żebym zawiozła go do dużego marketu, tego dalej od domu. Okazja trafiła się dwa dni temu - zapakowaliśmy się we trójkę do samochodu i pojechaliśmy.
Antek na miejscu dostał swój koszyk i wrzucił tam: lalkę dla siostry (taką siusiającą i z ubrankami, o jakiej marzyła), po paczce kawy dla obu babć (uwielbiały pić kawkę po południu), dla jednego dziadka wybrał ciepłe kapcie, a drugiemu chciał kupić koc, bo dziadek lubił wieczorem siedzieć w fotelu i najczęściej zasypiał tam. Antek stwierdził, że trzeba dziadka czymś przykryć, bo inaczej zmarznie. Dla mnie wybrał skórzane rękawiczki, żeby dłonie nie pękały mi na zimnie — bardzo mnie tym wzruszył... A na koniec dla siebie wrzucił zdalnie sterowany samochód.
Tyle że przy kasie okazało się, że cały ten zestaw kosztował lekko ponad 500 zł... Antek trochę się zmartwił, ale bez słowa skargi wyjął z koszyka swoje auto i zamienił je na paczkę żelków dla siebie i Marysi. Teraz wyszło 340 zł. Zapłacił i powiedział, że na klocki naskłada następnym razem, najpierw chce zrobić coś miłego dla innych, a w szkole mówili, że niedługo Mikołajki. Nawet nie chciał słyszeć, żeby lepiej zostawił te rękawiczki, albo że dołożę mu brakującą sumę.
Chyba jednak udało się wychować go na porządnego faceta?
Dumna mama
