"Kiedy zbliża się pierwszy listopada, zawsze mam ochotę zamknąć się w domu i z niego nie wychodzić. Wszyscy wokół mają do mnie pretensje o to, jak wygląda grób moich rodziców. Tym razem ciotka do mnie zadzwoniła i zaczęła na mnie krzyczeć. Robię, co mogę, ale nie jestem w stanie być tam co tydzień. Przecież każdy ma swoje życie. Posprzątałam nagrobek, ustawiłam kwiaty i znicze, a i tak zawsze coś nie pasuje".
Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.
Moi rodzice nie żyją
Moi rodzice zmarli dość młodo. Ja byłam nastolatką i zdarzył się okropny wypadek. Wychowywała mnie babcia. Na początku było mi okropnie ciężko, ale w końcu jakoś się ogarnęłam i teraz już jestem z tym wszystkim pogodzona. Sytuacja oczywiście nie jest komfortowa i łatwa, ale daję radę.
Dużo pracuję i nie mam czasu na to, żeby co tydzień jeździć na ich grób. Nie czuję też takiej potrzeby. Oczywiście utrzymuję porządek w miejscu pochówku. Wydaję mi się, że sprzątanie trzy razy do roku jest wystarczające. Nie sądzę, że inne osoby robią to częściej. Mimo wszystko moja rodzina zawsze ma do mnie pretensje o to, że tam jest brudno.
canva.com
Ciotka ma do mnie pretensje
Nie mogę uwierzyć w to, co ostatnio mnie spotkało. Zadzwoniła do mnie ciotka i zaczęła krzyczeć. Powiedziała, że na grobie walają się liście z drzew, jest tam kurz, a poza tym nie ma świeżych kwiatów. Podkreśliła, że zbliża się pierwszy listopada i ludzie już zaczynają chodzić na groby, więc powinnam wziąć odpowiedzialność za nagrobek moich rodziców.
Byłam w szoku i nie mogłam uwierzyć w to, co słyszę. Jak ona mogła się do mnie w ten sposób odnosić? Przecież dbam o nagrobek moich rodziców, ale jeszcze nie miałam czasu wybrać się na cmentarz.
O co im wszystkim chodzi?
Nie rozumiem, dlaczego cała rodzina obrała sobie akurat mnie za cel. Przecież bardzo dbam zarówno o utrzymanie relacji z bliskimi, jak i o to, żeby na cmentarzu panował porządek. Robię to wszystko na miarę moich możliwości, a więc rzeczywiście nie zawsze jest idealnie, ale bardzo się staram. Nikt tego nie docenia, a mi się chcę płakać na myśl o tym, że ciotka tak na mnie nakrzyczała.
Zdziwiona i Zmęczona Córka
