"20 lat mówił mi, jak mam żyć, aż w końcu zebrałam się na odwagę. Reakcja teściowej była bezcenna"

Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.

20-letnie małżeństwo pełne wzlotów i upadków z przewagą upadków

No niestety nawet w przypadku miłości od pierwszego wejrzenia nie wiemy, z kim mamy do czynienia oraz jak będzie wyglądało nasze życie z tą osobą za najbliższe kilkadziesiąt lat. Uważam, że mój przypadek nie jest wyjątkowy, a z podobnym problemem boryka się wiele kobiet zarówno w naszym kraju, jak i na całym świecie.

Ja potrzebowałam dwudziestu lat, aby się otrząsnąć i zmienić swoje życie na takie, o jakim zawsze marzyłam, czyli pełne miłości, oddania i przede wszystkim szacunku do drugiej osoby. Mój mąż przez te dwie dekady nie potrafił mi dać żadnego z nich.

Wszystko zaczynało się niewinnie, bo jak po raz pierwszy wyliczał mi pieniądze i widział moją reakcję, to sprytnie obracał to w żart. Z czasem było już tylko gorzej. Od rozliczania, ile wydałam i na co, czepiał się mnie o to, w jaki sposób siedzę na kanapie, albo, że ogląda za głośno telewizję.

Mamy wymieniać dalej? Żaden problem! w pewnym momencie dochodziło do tak absurdalnych sytuacji, że on zabraniał mi chodzić do pracy w bluzkach odsłaniających ciało, czyli takich bez ramion czy z większym dekoltem. Wolałabym uniknąć stwierdzenia, że byłam niewolnicą, ale tak właśnie się czułam.

canva.com

Kobieta, która walczy o swoje szczęścia – nigdy nie jest za późno

Problem maksymalnie nasilił się w czasie pandemii, bo wtedy oboje siedzieliśmy w domach, więc było ciekawie. Wtedy też podjęłam decyzję, że czas się ewakuować z tego małżeństwa i poszukać partnera, który będzie mnie szanował. Jak widzicie i tak na realizację swoich planów potrzebowałam dodatkowe trzy lata – trzy lata upokorzeń.

Powiedziałam sobie, że rok 2024 będzie rokiem wielkich zmian no i zaczęłam coś z tym robić. W styczniu oznajmiłam mężowi, że odchodzę, ale nie składałam papierów o rozwód i pewnie prędko ich nie złożę. Nie, nie liczę na to, że on się zmieni i na pewno do niego nie wrócę. Po prostu w tym momencie nie chce mi się zaprzątać sobie głowy rozwodami.

Moja decyzja wprawiła męża w osłupienie, bo chyba niczego się nie spodziewał, czym dał mi do zrozumienia, że dobrze robię, odchodząc. Z kolei ogromnym zaskoczeniem była dla mnie reakcja teściowej, bo ta 75-letnia kobieta wsparła mnie w taki oto sposób:

Agniesiu, nie mam do ciebie żalu, że odchodzisz od ********. Dziwię się tylko, że robisz to dopiero teraz. On nie nadaje się do życia w rodzinie tak samo, jak jego ojciec.

W tej sytuacji to ja chyba nie muszę już nic dodawać.

Agnieszka z okolic Łodzi