"Żona przestała być dla mnie apetyczna. Jak delikatnie zwrócić jej uwagę?"

*publikujemy list od czytelnika

Między mną a żoną zawsze był ogień

Podobaliśmy się sobie i to było widać. Oczywiście pomiędzy pożądaniem było między nami też wzajemne porozumienie, dzięki czemu udało nam się zbudować trwały związek, a nie tylko przygodną relację.

Ja wiedziałem prawie od początku, że Kamila jest kobietą mojego życia i wezmę z nią ślub. A po jakimś czasie nabrałem pewności, że ona też by tego chciała.

No i wzięliśmy ten ślub. Żyło nam się razem dobrze, a wszyscy znajomi dookoła zazdrościli nam tego ognia nawet po tym, gdy już przyrzekliśmy sobie miłość do końca życia.

Niektórzy nawet mówili, że powinniśmy pisać o tym poradniki, bo u większości osób ten żar po prostu wygasa.

Ale jak się okazało, u nas to też nie było wieczne.

Żona przestała być dla mnie apetyczna

I teraz nie chciałbym zostać źle zrozumiany, bo chodzi mi głównie o to, że ja po prostu jej nie pożądam tak, jak kiedyś. Wtedy, gdy mogliśmy wcale nie wychodzić z łóżka.

Gdy na świat przyszła nasza córeczka, wszystko się zmieniło. I pewnie duży wpływ ma też na to fakt, że jesteśmy po prostu zmęczeni. Mała jest bardzo absorbująca, wciąż na wszystko brakuje nam czasu. Ale żona czasem przymila się i inicjuje jakieś zbliżenie.

Dla mnie to przestało być emocjonalne przeżycie. Mam swoje potrzeby, więc oczywiście jej nie odmawiam, ale nie czuję już tego ognia, co wcześniej i sam stosunek nie jest już dla mnie tak wyjątkowy, jak wcześniej.

canva.com

Wiem dlaczego!

Nie chodzi o dodatkowe kilogramy, bo Kamili zostało po ciąży pewnie z 10. Teraz wygląda nawet fajniej i wolałbym, żeby nie chudła.

Ale ona kompletnie o siebie nie dba. Już nie pamiętam, kiedy ostatnio była u fryzjera, kiedy zrobiła sobie delikatny makijaż, albo paznokcie.

I to nie jest tak, że ja jej tego zabraniam. Sam jej często mówię, żeby wyszła. Ja z chęcią zajmę się naszą córeczką. Nie stanie się jej żadna krzywda.

Ale Kamila nie chce się ruszyć z domu. Twierdzi, że jest zwyczajnie zmęczona i nie ma na to siły i faktycznie, gdy ja biorę małą na spacer, to ona w tym czasie śpi.

Odciążam ją z obowiązków najbardziej, jak tylko mogę. Kocham ją i chcę czuć do niej taki sam fizyczny pociąg, jak wcześniej. Jednak dopóki ona o siebie nie zadba, to obawiam się, że nic się w tych moich odczuciach nie zmieni.

Nie wiem, jak dalej potoczy się nasze małżeństwo. Chcę ratować rodzinę, ale mam też swoje potrzeby i obawiam się, że pójdę wziąć sobie to, czego potrzebuję, od kogoś innego. A to rozbiłoby nasz związek.

Co robić?

Gerard