"Czasy są coraz trudniejsze. Ja wprawdzie pracuję na etacie, ale wynajmuję mieszkanie w centrum miasta i większość wypłaty zjadają rachunki. Do tego synek często choruje, a leki też swoje kosztują. W pewnym momencie zaczęło nam brakować jedzenia. Na pomoc ojca syna liczyć nie możemy, a ja nie mam już mocy przerobowych na dodatkową pracę. Znalazłam jednak rozwiązanie mojego problemu. Zaczęłam wyjmować jedzenie ze śmietników. Chyba nigdy w życiu nie jedliśmy tylu owoców i warzyw, a na i na brak nabiału nie możemy narzekać. Mam nadzieję, że będę mogła korzystać z tej opcji jak najdłużej".
"Jestem samotną mamą i na wiele mnie nie stać"
Nie chcę rozwodzić się na temat tego, dlaczego jestem samotna. Tak wyszło i już. Ojciec mojego dziecka wcale się nim nie interesuje i płaci nam śmiesznie niskie alimenty. Ale ja już nie mam siły walczyć z nim o więcej.
Pogodziłam się z obecną sytuacją. Staram się, żeby synkowi niczego nie zabrakło, ale jest mi bardzo trudno finansowo. Często, gdy opłacę wszystkie rachunki i kupię leki, które mały regularnie bierze, na jedzenie nie zostaje prawie nic. Smutne, ale prawdziwe.
W pewnym momencie byłam już naprawę załamana. Przeliczyłam sobie wszystko i wyszło, że nie jestem w stanie więcej pracować. A nawet gdybym zatrudniła opiekunkę, to co bym dorobiła, musiałabym jej oddać.
Pewnego wieczoru szukałam w internecie pomysłów na to, jak oszczędzać na jedzeniu i całkiem przypadkiem trafiłam na profil pewnej freeganki. Byłam w szoku, jakie produkty ona znajduje na śmietniku.
"Mój pierwszy raz"
Poczytałam trochę o tym. Okazało się, że wiele osób poluje na jedzenie ze śmietników. Na początku wydawało mi się, że to wstyd, ale okazało się, że Ci wszyscy ludzie się tym chwalą i to jakaś misja.
Ratują jedzenie, które zostałoby zutylizowane.
W dodatku to też nie tak, że grzebie się w brudnych kubłach z robalami. Freeganie opowiadali, że często to jedzenie zostawiane jest przez pracowników w skrzynkach. Jakby czekało, żeby ktoś je zabrał.
Za pierwszym razem trochę się bałam. Że ktoś zobaczy i mnie rozpozna. Ale szłam na łowy dopiero po zamknięciu sklepu.
Zaopatrzyłam się w latarkę i rękawiczki i ruszyłam przed siebie.
Doznałam szoku, gdy zobaczyłam ile tego jedzenia się marnuje.
A było tam wszystko, od chleba po owoce, warzywa i nabiał. Znalazłam nawet czekoladki dla synka i nowy samochodzik z rozdartym opakowaniem.
canva.com
"Teraz niczego nam nie brakuje"
Mam nadzieję, że moje sprawdzone miejscówki pozostaną otwarte jak najdłużej, bo od kiedy zabieram jedzenie ze śmietników, to naprawdę niczego nam nie brakuje. A ja jeszcze dzielę się tym jedzeniem z potrzebującymi.
Dla mnie to też stało się misją. Z bólem serca patrzę na te wszystkie skrzynki z produktami, stojące pod śmietnikami. Przecież to wszytko jeszcze chwilę temu leżało na sklepowych półkach.
Zachęcam wszystkich do spróbowania "tego sportu". To uzależnia, ale też naprawdę daje dobre życie. Prawie beztroskie. Bo w obecnych czasach to właśnie jedzenie jest przecież najdroższe.
Ja już się nie martwię. O nic. Wiem, że dam radę.
Żywią się jedzeniem ze śmietników i się tym chwalą. Co znajdują w śmieciach freeganie? SZOK!
