Moje refleksje

W życiu trzeba sobie jakoś radzić to sobie radzę...
jakoś tak opornie z potknięciami ale zawsze powolutku i do przodu.
Tylko szlag mnie czasem trafia że na około każdy musi oceniać, swoje 55 groszy wtrącić i spiskować przeciwko mnie...
czy ja mam na czole wypisane „Do odstrzału”?!
Kilka lat temu leczyłam sie na depresje, teraz ucze się żyć na nowo i wiem że się da,
nawet jesli kiedyś nic nie mialo barw a jedynym pragnieniem była śmierć.
Teraz żyje, po prostu zwyczajnie sobie żyje.
O pomoc się nie dopraszam, nie narzekam (foruma będzie wyjątkiem), ofiary z siebie nie robię
ale widać to bardziej drażni znajomych i bliskich,
a nuż za szczęśliwa jestem a im z mężami nie wychodzi, długi trzeba spłacać, kotek po kastracji przytył, a i z boczku oponka wypływa.
Jasne problemy jak najbardziej słusznie uznane za dramatyczne tylko jaki w tym mój udział??!!.
Oponkę same sobie wyhodowały, odkładając tłuszczyk w słodkim lenistwie zalegając na kanapie,
jak się szuka uwielbienia wśród mężczyzn w dowodzie mając że już mężatka, to i problem w małżeństwie się pojawi,
jak się utrzymuje cholernego darmozjada konkubenta to i długi potem trzeba spłacać,
no i tylko z tym kotem mam problem bo wyjaśnienia znaleźć nie mogę, kot nic tu nie winien więc uznajmy że tematu nie było...

Tak o to szukam po prostu możliwości do wygadania się a nuż czasem ktoś z was cos wtrąci od siebie

Krótko o mnie
- W tym roku wychodzę za mąż, drugie podejście bo ślub pierwotnie miał być w czerwcu zeszłego roku
ale nie wyszło z przyczyn od nas niezależnych

- Teściowa mnie nienawidzi i vice versa ale staram się klasę trzymać (mądry człowiek po szkodzie)
sporo złego się wydarzyło i nie mam nadziei na poprawę stosunków, a chciałabym przez wzgląd na mojego P.,
który tak jakby został czarną owcą w rodzinie
(trudna sprawa bo trzeba by było jego matkę wymienić na normalniejszy model)

- Moja była przyjaciółka straciła mnóstwo energii żeby oczernić mnie wśród znajomych,
szkoda dla niej że przy takim wysiłku nie spaliła tej swojej oponki
(grzech ciężki popełniłam nazywając ją w ogóle przyjaciółką, strasznie kalając tym znaczenie przyjaźni, teraz karę ponoszę)

- A na koniec napisze ze bardzo tęsknię za moja ukochaną babcią, która niedawno ode mnie odeszła po dwóch latach cierpienia w chorobie,
tęsknie za nią, że aż boli...

Szkoda tylko ze moja pseudo przyjaciółka wykorzystała to ze większość wolnego czasu spędzałam z babcia żeby knuć swoje intrygi przeciwko mnie,
jakbym i bez tego miała mało problemów,
nie ona zresztą jedna bo i teściowa to wrzód cholerny też jest i tak o to zostałam bez wiary w szczerość i życzliwość ludzką...
każdego dnia walcząc o uśmiech na twarzy, zgnojona przez matkę swojego narzeczonego i z przestrachem patrząca przed siebie,
w oczekiwaniu na kolejne starcie z zawiścią ludzką