Czy mam prawo wymagać?

NickNieDoPoznania napisał(a):Obawiam się, że zmieniając pracodawcę trafię z deszczu pod rynnę

chyba jednak nie chodzi o zmiane tylko o to by ktos zrozumial jak jest ciezko. tylko po co rozpamietywac jak ciezko jest skoro mozna sie tego pozbyc. nie szukaj rynny tylko slonca!

Dziewczyno, próbuj - kiedy, jak nie teraz? Na co czekasz? Za kilka/kilkanaście lat będziesz starsza, pewnie do tego dzieci, większa stabilizacja - będzie tylko gorzej. A jakby co - to zawsze możesz wrócic na etat. Nie ten, to inny ;)

no właśnie 8) najlepiej by było gdyby ktoś mnie kopnął w tyłek 8)

Sama nie wiem czego oczekiwałam zakładając topik obiektywnej analizy psychologicznej i chyba podobnych historii zakończonych happy endem ;)

Cały czas myślę o tym, zbieram informacje, analizuje i chyba coraz mniej siem bojem 8)

ale przecież sama musisz tę decyzję podjąć :)
mi się wydaje, że nie jesteś zadowolona ze swojej pracy, więc nie będziesz żałować 8)

Obawiam się, że zmieniając pracodawcę trafię z deszczu pod rynnę

Wbrew pozorom była to praca z polecenia, przedstawiana w samych superlatywach, stanowisko kierownicze itp. wszystko super
... później okazało się, że pytałam o zdanie nie tych osób co trzeba

Boje się powtórki z rozrywki

Jakbym czytała własną wypowiedź... jeszcze 2 lata temu miałam identycznie. Dla mnie lekarstwem okazała się zmiana pracy. Teraz wychodzę z niej po 8 godzinach, zamykam drzwi a za drzwiami to, co z pracą związane. Nie ma nerw, że już jutro znów do pracy, nie ma wiecznych rozmyślań: co już zrobione, a co zrobić jutro, o czym nie mogę zapomnieć, co w pierwszej kolejności itd., poza tym nie ma darmowych, codziennych nadgodzin, telefonów po godzinach, nie muszę znosić już fochów szefowej.
NARESZCIE!!!!!!!!!! Wiem że żyję :P :P :P Polecam to samo.

Pomału zaczynam też przymierzać się do stworzenia własnej firmy.. może się uda?

Moja opinia nie bedzie na pewno w 100% obiektywna, ponieważ sama dopiero co szukam pracy. Ale wydaje mi się, że od życia należy nam się więcej niż tylko praca.
Są oczywiście wyjątki, kiedy to ludzie KOCHAJą swoją pracę.

lady_of_avalon napisał(a):Sytuacja na rynku jest teraz na tyle dobra, że lepszego momentu na zmianę pracy chyba nie było. Także jak nie chcesz ryzykowac z własnym biznesem (może zdradzisz jakies szczegóły?? 8) ) to wyślij parę "cefałek" i pójdź na parę rozmów. Na prawde da się w tej chwili w wielu branżach znależć prace z której nie będziesz wychodzić w postaci zombi i jednoczesnie zarobic przyzwoite peiniądze ;)
Myślisz, że tak jest? Tzn mam szczerą nadzieję, że masz rację ;)

Sytuacja na rynku jest teraz na tyle dobra, że lepszego momentu na zmianę pracy chyba nie było. Także jak nie chcesz ryzykowac z własnym biznesem (może zdradzisz jakies szczegóły?? 8) ) to wyślij parę "cefałek" i pójdź na parę rozmów. Na prawde da się w tej chwili w wielu branżach znależć prace z której nie będziesz wychodzić w postaci zombi i jednoczesnie zarobic przyzwoite peiniądze ;)

Trzy miesiące temu stanęłam przed wyborem - praca albo wychowawczy.
Zdecydowałam się na powrót do pracy głównie ze względu na tę bezpieczną comiesięczną pensję. Zarabiam jakieś 2/3 naszych dochodów i świadoma rezygnacja z tego nie mieściła mi się w głowie.
Praca w tym miejscu już dawno przestała być satysfakcjonująca. Przed ciążą średnio co trzy miesiące miałam zryw "tak dłużej się nie da - szukam czego innego" i zawsze kończyło się tym samym - "eee, czy mi tu tak strasznie źle, kasa jest OK, a jeszcze się okaże że zamienił stryjek siekierkę itd."
W każdym razie wróciłam. Po 2 miesiącach dostałam wypowiedzenie.
Poza ogromnym żalem do szefa za sposób w jaki załatwił tę sprawę poczułam ogromną ulgę. Być może będę nawet wdzięczna szefowi za podjcie za mnie tej dobrej decyzji. Znowu jestem z dzieckiem, szukam nowej pracy i kręci mnie to baaardzo a jak nawet nie znajdę to i tak mam plan od nowego roku zacząć coś na własną rękę.
Jest oczywiście i inna strona medalu - przez kilka miesięcy będziemy musieli zacisnąć pasa. No ale jeśli ktoś sam się zwalnia to może i na to cokolwiek zaradzić.

Jeśli jeszcze sie nie domyśliłaś - tak, uważam, że masz prawo wymagać od życia więcej. Tym bardziej jeśli to "więcej" oznacza spełnienie i zadowolenie z tego co się robi. A zmiany wyglądają bardziej przerażająco z odległej perspektywy, kiedy coś już się dzieje to wpadasz w ten wir i po prostu musisz sobie poradzić.

Rozmowa z przełożonym odpada, była juz nie jedna i skutkowała zawsze tym samym- nie wyrabiam się z pracą nie zasługuję na premie itp do wynagradzania są inni
Jak czytam wątek o "prezentach" od pracodawców to strasznie boli, bo zgadnijcie co ja dostanę

no tak, ale jak nie zaryzykujesz to zawsze będziesz narzekać, chyba że diametralnie zmieniłabyś się w pracy albo porozmawiała z przełożonymi ;)

a może po prostu zmienić pracę na inną, ale przynoszącą stałe dochody co miesiąc :)