Jak zareagować?

Question

nietaka odsłony: 7781

Jak zareagować?

Hej, przepraszam z góry... Zalogowałam się pod innymi nickiem - tak mi łatwiej o tym pisać...Nie sądziłam, że życie uderzy mnie od tej strony...W skrócie...Byłam sobie ja, mieszkałam sama z dwoma kotami. 3 lata temu pojawił się On. Poznany w portalu randkowym był w zasadzie lekarstwem na bolesne rozstanie po długim związku. Miał wiele wad, nie był moją "bratnią duszą" ale byłam z nim... Z czasem się zmienił na korzyść, moje rany się podgoiły, przywyczaiłam się do niego, pokochałam. Rok temu ze mną zamieszkał, zaręczyliśmy się, zaczeliśmy myśleć o dziecku.Było coraz lepiej, ale...Problemem stały sie moje dwa koty. On ich od początku nie lubił ale przecież nie pozbędę się zwierząt, które są ze mną tyle lat. Wszystkie obowiązki z nimi związane były i są tylko na mojej głowie i mi to nie przeszkadza. Jeden kot to po prostu ciepła, mrucząca, wiecznie szukająca kolan przytulanka. Drugi to mądra kotka, reagująca na komendy jak piesek, przywiązana do mnie i oddana mi bezgranicznie.Niestety to, że on ich nie lubił to "pikuś". W pewnym momencie moje koty zaczęły reagowac na niego histerycznym strachem. Nie olewką, nie złośliwością ale strachem, paniką. Kiedy On się zjawiał chowały sie po kątach i nie wychodziły nawet na jedzenie.Kiedy się do mnie wprowadzał myślałam, że to minie - przyzwyczają się. Niestety. Zaczęło byc gorzej. Koty zosatwione z nim sam na sam siusiały i kupkały pod siebie. I potrafiły w tym leżeć:(Czasmi kiedy wracałam do domu, a on był z nimi sam lały mi sie przez ręce. Miały takie przerażenie w oczach:(Ile ja razy z nim na ten temat rozmawiałam...? Setki jak nie tysiące. On twierdzi, że nie wie skąd ta reakcja, że nic im nigdy nie zrobił. Ale mi się to wydawało nieprawdopodobne... Konsultowałam się z lekarzami weterynarii, na forach poświęconych zwięrzętom, wśród znajomych. Wszyscy twierdzili, że taka reakacja nie może być bez powodu. Padały okropne oskarżenie, bardzo przykre dla mnie scenariusze.Kupowałam kotom środki uspokajające, prosiłam, zeby to on je karmił, żeby zaczął im się lepiej kojarzyć, prosiłam, żeby zachowywał sie ciszej (głośno chodzi, stuka safkami, drzwiami etc) - bez reakcji z jego strony. A koci horror trwał...Trzy tygodnie temu powiedziąłam mu, że tak dalej byc nie może. Że to się musi skończyć, bo wykańcza to koty i mnie, tyle razy prze to płakałam... Jeżeli macie zwierzęta to wiecie jakie to uczucie patrzec jak dzieje im się krzywdaPo tej rozmowie powiedzial, że się będzie starał, choć nie za bardzo było to widać. Jak zwykle traktował je jak powietrze.A ja w tym tygodniu zrobiłam coś jeszcze... Dwukrotnie wychodząc wieczorami z domu zostawiałam włączony dyktafon...To co potem odsłuchałam zmroziło mi serce...Nie padają żadne krzyki, żadne słowa, ale śłychać przerażający płacz, jęk, wycie wręcz jednego z kotów. Kota, który po moim powrocie do domu lał mi sie przez ręce, nie mogłam go na ziemi postawić. ten sam kot, co znaczące miał w grudniu złamane obydwa kłyTe dzwięki są potworne. Puściłam je kilku osobom, dwie wyszły w trakcie nie mogąc ich słuchać, dwie się rozpłakałyDo tego sluchać jakiś dziwny odglos uderzania, po kilknaście razy, jakby krzesłem w terakotę, w kuchni gdzie koty najczęściej się chowająA mial im nic nie robić, miał ich nie straszyć, mial się cicho zachowywać...Spytałam go jeszcze wczoraj, czy jak mnie ni ema, to koty sie po prostu chowają, czy tez może miałcza i płaczą. Skłamał. Powiedział tylko "leżą cichutko".Nie mogę w to uwierzyć. Jakim człowiekiem trzeba być, żeby krzywdzić zwierzęta...??? Być miłym, spokojnym, chodzić do kościoła a w samotności wyżywać sie na bezbronnych stworzeniach!Nie umiem tego ogarnąć... ale chyba nie mam innego wyjścia niż się z nim rozstać... A co gdyby kiedyś miał się taki stać dla dzieci... Nie mogę mu już ufać... Kłamał mi na ten temat...A Wy jak myślicie...?

Odpowiedzi (90)

Ostatnia odpowiedź: 2011-01-21, 23:20:48

Kategoria: Z życia

Answer 1

Gość 2011-01-21 o godz. 23:20

0

Po lekturze watku od początku do końca (bałam sie że z samym wynoszeniem się bedzie wiecej problemów) mysle, że to było jedyne wyjście.
Uważam, że to nie prawda, że tobie nic nie zrobił - zrobił ci wielka krzywde podwarzając twoje zaufanie - kłamał ci w oczy, dbajac o was tworzył pozory dobrego związku.
Strasznie mi żal zwierząt...niewymownie żal.

Myslę, że pozwolenie sobie na agresję wobec słabszych istot jest wypaczeniem i dobrze, że wasz związek rozkwitł bardziej. Myslę, że gdybyście mieli dzieci - to ryzykowne byłoby pozostawianie ich z takim człowiekem.
Dobrze, że to "wyszło" teraz

Bedziemy cię wspierać, trzymaj sie dzielnie...