"Mój kochany mężulek powiedział swojej mamusi, że jestem niewdzięczna, bo nigdy go nie chwalę za to, że posprzątał albo wyniósł śmieci. W jego przekonaniu powinnam być wdzięczna i mówić o nim miło do swoich koleżanek, czy rodziny. Trochę mnie zdziwiła jego postawa, bo uważam, że w małżeństwie powinniśmy się dzielić obowiązkami."
Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.
Jestem niewdzięczna?
Przed chwilą zakończyłam rozmowę telefoniczną z teściową, która z oburzeniem w głosie wypominała mi brak wdzięczności wobec Pawła.
Mój syn powiedział mi, że nigdy go nie chwalisz za to, że posprzątał albo wyniósł śmieci. Jak możesz być taka niewdzięczna?
Myślałam, że to jakiś żart, ale jej słowa były na serio.
Jak mogła moja teściowa tak szybko zapomnieć, że przez ostatnie lata to głównie ja dbałam o dom? Gotowałam, sprzątałam, prałam, a jednocześnie pracowałam na pełen etat. Paweł nigdy nie skarżył się na swoje obowiązki, ale też nigdy nie przejmował ich w pełni.
Pamiętam, jak parę dni temu, wracając z pracy, zastałam Pawła siedzącego na kanapie, oglądającego mecz piłki nożnej. Na stole piętrzyły się naczynia z poprzedniego wieczoru, a kosz na śmieci niemal pękał w szwach. Przypomniałam mu wtedy, że obiecał posprzątać przed moim powrotem. Paweł z niechęcią wstał, burcząc coś pod nosem, ale w końcu wziął się do pracy.
canva.com
Muszę chwalić męża za tak proste rzeczy?
Kiedy Paweł wrócił do domu, czekałam na niego w salonie. Był zaskoczony moją powagą, ale usiadł naprzeciwko mnie, gotowy do rozmowy. Zebrałam się na odwagę i zaczęłam:
Paweł, dowiedziałam się, że rozmawiałeś z mamą o naszych obowiązkach domowych. Uważasz, że nie jestem wdzięczna za to, co robisz w domu. Chciałabym wyjaśnić, że dla mnie to są rzeczy, które oboje powinniśmy robić bez oczekiwania na pochwały. Tak jak ty nie chwalisz mnie za każdy obiad, tak ja nie oczekuję pochwał za wywieszone pranie.
Paweł spojrzał na mnie, krzyżując ramiona.
Elu, ale ja naprawdę potrzebuję, żebyś doceniała to, co robię. Jeśli tego nie zrobisz, przestanę ci pomagać w domu. Dlaczego mam się starać, skoro nie dostaję za to żadnego uznania?
Poczułam się dziwnie... Jego postawa jest dla mnie nie do przyjęcia.
Powiedzcie proszę, co mam zrobić? Nie wiem, co powinnam robić, aby było między nami dobrze.
Elżbieta
