"Poczęstowałam lubego fusią - przysmakiem z dzieciństwa mojej babci! Oczy wyszły mu z orbit"

Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.

Przysmak z dzieciństwa mojej babci — fusia/ prażucha/ "psiocha" ziemniaczana

Moja nieżyjąca już babcia Lusia pochodziła z lubelskiej wsi. Jakie było życie na wsi, każdy wie — trzeba było zjeść tanio, szybko i pożywnie. Okazuje się jednak, że wiejska kuchnia regionalna skrywała w sobie nie lada smaczki!

Canva.com

Pamiętam, że moja babcia jeszcze w moim dzieciństwie gotowała mi tą specyficzną ziemniaczaną potrawę. Niby to pure ziemniaczane, ale nie do końca, bo z mąką.

To potrawa nazywa się prażucha z ziemniaków. Wiem, że ta potrawa doczekała się też innych barwnych nazw, np. fusia, mamałyga, lemieszka, ale też i psiocha! Fusia ziemniaczana to nic innego jak ugotowane ziemniaki utłuczone z zaparzoną mąką. W wersji wykwintnej podaje się je posypaną skwarkami.

Gdy tylko przychodziłam do babci w odwiedziny, to od razu domagałam się tej potrawy! A babcia cieszyła się, że może mi zrobić przyjemność w tak prosty sposób i od razu zabierała się za gotowanie!

Gdy podawała mi misę z ziemniaczaną prażuchą, mówiła z czułością w głosie:

Dziabaj, dziabaj

- a ja wiem, że tak naprawdę w ten sposób mówiła mi "kocham cię", a przez jedzenie wyznawała mi miłość.

Pamiętam, że w dzieciństwie zajadałam się tą prażuchą, aż mi się uszy trzęsły! Jednak później, wiadomo jak to jest, trochę zapomniałam o smakach dzieciństwa, a w tym także o wyśmienitej fusi mojej babci. Jednak ostatnio sobie o niej przypomniałam.

Poczęstowałam lubego przysmakiem z dzieciństwa mojej babci! Oczy wyszły mu z orbit

Ja i Kuba studiujemy razem i spotykamy się już od ponad miesiąca, ale mam nadzieję, że będzie z tego coś więcej. Mój luby w zeszły weekend miał odwiedzić mnie pierwszy raz w moim mieszkaniu.

Dla mnie było to bardzo duże wydarzenie i mocno je przeżywałam. Chciałam zaimponować Kubie i zaserwować mu tego wieczora coś wyjątkowego! Długo myślałam o tym, co by mu podać — hamburgery wydały mi się zbyt banalne, tak samo pizza. Spaghetti bolognese może i ciekawe, ale trudno się je spożywa. Myślałam też nad ryżem z krewetkami, a nawet o sushi!

Jednak wszystkie te potrawy wydały mi się jakieś takie oklepane. I wtedy przypomniałam sobie o fusi ziemniaczanej mojej babci, przysmaku mojego dzieciństwa.

Przepis na "psiochę" ziemniaczaną znalazłam w starym z zeszycie mojej babci. Zrobiłam wszystko, jak należy, to jest ugotowałam 1 kg pokrojonych ziemniaków zalanych niedużą ilością wodą (tylko tyle, by je przykrywała) i 10 łyżkami mąki. Z mąki utworzył się rodzaj ugotowanej kluski. Na koniec utłukłam ziemniaki razem z ugotowaną kluską. Fusię-psiochę podałam gorącą polaną skwarkami boczku.

Gdy mój luby zobaczył fusię, trochę się zdziwił, bo wyglądała jak zwykła ziemniaczana breja. Ale gdy tylko jej spróbował, oczy wyszły mu z orbit! Mój luby wcinał fusię aż mu się uszy trzęsły! Cieszę się, że zrobiłam mu przyjemność takim prostym i nieznanym dotąd daniem. No i przede wszystkim zaskoczyłam go!

Żaneta