"Zablokowałem matkę wszędzie, gdzie się da, bo mi za nią wstyd"

Publikujemy list naszego czytelniki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.

Zawsze tak było

Nie byłem złym uczniem. Miałem dobre oceny, ale wcale nie dlatego, że mi na tym zależało. Tzn poniekąd zależało, bo wiedziałem, że kiedy będę rozrabiał w szkole, lub kiepsko się uczył, będą tam wzywać moją matkę, a ona i tak dość wstydu mi przynosiła na samych zebraniach z rodzicami.

Starałem się więc być grzecznym, ułożonym dzieciakiem. Niektórzy przez to wyzywali mnie od kujona, ale nie ma tego złego, bo dzięki dobrym wynikom w nauce dostałem się bez problemu na wymarzone studia, a teraz dobrze zarabiam. Ale ja nie o tym chciałem.

Matka wciąż przynosi mi wstyd

Nie tylko swoim zachowaniem, ale też ubiorem. Ona jest taka głośna. Mam wrażenie, że tym wrzaskiem chce zwracać na siebie uwagę. A wcale nie musi, bo ubiera się jak jakiś kolorowy ptak, bez gustu. I już samym swoim ubiorem tę uwagę przyciąga.

Ależ było mi wstyd iść z nią pod rękę przez miasto. A jak jeszcze zobaczył mnie jakiś kolega? Przecież ja później przez miesiąc nie miałem życia w szkole.

Prosiłem matkę tyle razy, żeby się zmieniła. Dla mnie! Przecież rodzice powinni robić dla swoich dzieci wszystko. Ja bym zrobił. Ale ona odpowiadała tylko, że taka już jest. I nie chce się dla nikogo zmieniać.

canva.com

Zablokowałem ją wszędzie

Oczywiście jest obraza majestatu, ale po tym jak kupiła nam wszystkim obleśne sweterki i zrobiliśmy sobie wspólne zdjęcie pod choinką, obiecała, że to tylko dla niej. A ona wrzuciła fotki na swoje media społecznościowe i jeszcze mnie oznaczyła.

Mam już prawie 30 lat, a ona blisko 70. Przecież to nie wypada, żeby taka kobieta ubierała się jak nastolatka. Chociaż nawet nastolatki mają w tych czasach lepszy gust.

Mam wyrzuty sumienia, że tak wstydzę się za swoją matkę. Ale ja naprawdę nie mam z nią żadnych dobrych wspomnień. Co więc mam robić? Jak spróbować ją choćby polubić? Jest jeszcze jakaś nadzieja? Czy może nie warto próbować?

Wojtek