"Odpuszczam cmentarz w Dzień Zmarłych. Rodzice mają pretensje, a ja mam swoje powody"

Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.

To już zupełnie inne czasy

Ja to czuję nie tylko w temacie Święta Zmarłych, ale także różnych innych świąt i okazji. Kiedyś to była dla mnie magia, teraz klimat gdzieś wyparował. I wiem, że to ludzie go zwykle tworzą, ale kiedy "przeżywamy" coś przez wiele tygodni czy miesięcy przed czasem, jesteśmy tym naprawdę znudzeni.

I oczywiście, że w kontekście pierwszego listopada nie powinnam tak mówić, bo ludzie tutaj raczej skupiają się na Halloween, a o tym co najważniejsze i tak zapominają, jednak mnie przeraża ta masówka.

Rodzice są obrażeni

I na początku myślałam, że tutaj naprawdę chodzi o tradycję. Wspólne stanie przy grobach i modlitwa. Zapalenie tego znicza na znak pamięci.

Jednak w tym roku już usłyszałam od taty, że rodzina się o mnie na tym cmentarzu pyta. Dopytują, co się stało, że mnie nie ma, a oni nie wiedzą, co odpowiedzieć.

A mnie to tak denerwuje. Że w tych czasach naprawdę nikt nie może tupnąć nogą, bo liczy się tylko to, co ludzie pomyślą.

Dlaczego nie nasz komfort?

Na osiemnastkę też musiałam zapraszać gości, których wybrali rodzice i pewnie na ślub kiedyś też tak będą chcieli.

canva.com

Dlatego ja już teraz się buntuję

Nie chodzę na cmentarz podczas mszy 1 listopada. Nie obchodzi mnie to, co myślą inni, ani że rodzice się tłumaczą.  Nie muszą tego robić. To jest ich wybór.

Ja kupuję znicze i kwiaty i odwiedzam cmentarze wieczorem. Wtedy, choć ludzi dalej sporo, nie ma już tych wścibskich. A ja mogę ten wyjątkowy dzień przeżywać po swojemu.

W dodatku ja pamiętam o bliskich zmarłych nie tylko w dniu ich święta, ale też na co dzień. Grób dziadków odwiedzam praktycznie co tydzień.

Nie  muszę mieć specjalnego dnia, żeby nad nim stanąć i się pomodlić i tak naprawdę, każdy tak powinien.

Każdy powinien też walczyć o to, żeby było mu w życiu dobrze. Nawet jeśli trzeba przy tym stawić czoła bliskim osobom, choćby rodzicom.

Oni przez całe życie za mnie decydowali i to o wszystkim. Miałam tego dość.

Zaczęłam żyć na własny rachunek, a oni dalej się wtrącali, jednak ja nie odpuszczałam. I teraz już nie boję się im sprzeciwić. Bo każdy powinien żyć swoim życiem i wybierać dla siebie to, co naszym zdaniem najlepsze.

Karolina

Tak wygląda lans na cmentarzach. Zobacz!