"Dostałam listę prezentów na komunię chrześniaka. To chyba jakiś żart!"

*publikujemy list od czytelniczki

Nie widziałam chrześniaka od wielu lat

Nie jestem jego bliską rodziną, w zasadzie to byłam przyjacielem rodziny, gdy Oskar przyszedł na świat. Spotykaliśmy się wtedy często, ale mieszkaliśmy w jednym mieście.

Zanim Oskar skończył rok, przeprowadził się z rodzicami na drugi koniec Polski. Wtedy kontakt był mocno ograniczony i jakoś te nasze relacje się rozmyły.

Mały po pewnym czasie nawet mnie nie pamiętał, choć ja chciałam, żeby było inaczej. Dzwoniłam do nich na video, ale rodzice Oskara coraz rzadziej odbierali ode mnie telefony.

Oczywiście zapraszałam ich do siebie - nigdy nie mieli czasu. A kiedy ja sama chciałam tam do nich pojechać, też zawsze znalazła się z ich strony jakaś wymówka.

W pewnym momencie przestałam już się starać, choć spodziewałam się, że gdy przyjdzie czas komunii, na pewno dostanę zaproszenie.

Tak się stało, co mnie tak naprawdę ucieszyło. Ale gdy otworzyłam kopertę z zaproszeniem, okazało się, że jest tam coś jeszcze.

Dostałam listę prezentów komunijnych

Najpierw pomyślałam, że to w sumie fajny pomysł, bo czasem nie wiadomo co takiemu dziecku kupić, ale po chwili zorientowałam się, że to lista typowo dla mnie, a nie dla wszystkich gości do podziału.

Nie mają dla mnie czasu przez prawie 10 lat, a nagle wylatują z listą prezentów? No i żeby to chociaż były jakieś drobnostki, ale z dołączonego liściku dowiedziałam się, że Oskar chciałby dostać Thermomix, bo uwielbia gotować, do tego rower i rolki i marzy mu się też nowy telefon.

Serio? Przecież to wszystko kosztuje mnóstwo pieniędzy. Ja chciałam dać mu w kopercie tysiąc złotych, do tego biblię i złoty łańcuszek na pamiątkę. A tutaj wyszłoby mi minimum kilka tysięcy.

canva.com

Nie wiem co zrobić

Bardzo chcę pojechać na tę komunię, ale nie stać mnie na tak drogie prezenty. I niby wiem, że mogłabym to wyraźnie zakomunikować, ale co, jeśli rodzice chrześniaka już mu powiedzieli, że mu to wszystko przywiozę? Będzie zawiedziony, a ja nie chcę sprawić mu przykrości.

To dla mnie naprawdę trudna sytuacja. Zastanawiam się nawet nad pożyczeniem pieniędzy, ale wtedy przez minimum dwa lata będę musiała sobie czegoś odmawiać.

Nie wiem, jak można było wywierać na mnie taką presję. Naprawdę tego nie rozumiem. Okropnie się z tym czuję.

Liczyłam na to, że po komunijnym spotkaniu jakoś nasz kontakt się odnowi, ale jeśli nie przywiozę ze sobą wymienionych prezentów, pewnie zobaczę chrześniaka po raz ostatni.

Załamana matka chrzestna