Street Spirit wspomina 19 sierpnia

Question

Street Spirit odsłony: 2706

Street Spirit wspomina 19 sierpnia

No to troszkę po czasie, ale i ja wpisuję się do pamiętnika :)
Minęły już dwa miesiące, ale tyle miałam spraw na głowie, że dopiero teraz mam chwilę, żeby usiąść i powspominać. Postaram się żeby nie wyszło za długo, choć pewnie mi nie wyjdzie.. Zaczynając w porządku chronologicznym to pierwsza rzecz, która się bardzo udała to makijaż. Uwierzyłam dziewczynom z Forumi i zdecydowałam się na Agę Bora i była to naprawdę dobra decyzja :) . Maluje ślicznie, dopasowała makijaż do mojego stylu , no i co najważniejsze wszystko trzymało się do końca wesela. Dzięki Aga :D
Potem była chwila na małe zawirowania. Przyjechał mój A. (pół godziny spóźniony) i razem mieliśmy jechać na plener. W drodze na plener okazało się, że nie wziął od siebie z domu rzeczy potrzebnych do zrobienia prezentu dla rodziców. No więc zamiast na plener pojechaliśmy przez pół Warszawy do niego :) . Jak już wszystko mieliśmy okazało się, że z 2 godzin pleneru została nam godzina, musieliśmy zrezygnować więc z jego części na Starej Pradze….Potem pod koniec zdjęć okazało się, że moje śliczne purpurowe goździki, farbują na równie śliczny purpurowy kolor – całą górę sukienki miałam zepsutą. Gdyby nie obecność fotografa i kamerzysty popłakałabym się. No bo jak - w Kościele biało-purpurowa sukienka? :) Wróciłam do domu i okazało się, że do wyczyszczenia wystarczyła ścierka ze zwykłą wodą. Na szczęście to był koniec złych przygód. Potem było rozczulające błogosławieństwo i super jazda do kościoła. Nasz mały samochodzik (ślicznie przyozdobiony przez naszych znajomych) jakimś cudem się tam doczłapał, choć w każdym momencie groziło mu złamanie się ramy :D
W kościele płakałam 8 razy – ze wzruszenia (pierwszy raz już przy podjeżdżaniu), potem na wejściu i jeszcze w kilku momentach. Przysięgę powiedziałam łkając, na bezdechu :) - wszyscy myśleli, że się śmieję, a nie płaczę. Ale i tak nie było tak źle, bo ja w dużym stresie potrafię stracić głos. Msza była przepiękna – nie mieliśmy organ, ale grali nam i śpiewali znajomi
Potem podróż na wesele – i tym razem samochód dojechał - :D no i wesele…
Pierwszy taniec „prawie” nam wyszedł. Gościom bardzo podobały się prezenty – kupione w hurtowni filiżanki, podpisane przez moją koleżankę naszymi imionami, które pakowałam w tiul przez tydzień przed ślubem po nocach :) Najbardziej wzruszający moment to przygotowany przez moją siostrę występ wszystkich naszych przyjaciół. Otóż w tajemnicy przede mną spotykała się przed ślubem z nimi i wszyscy ćwiczyli moją ukochaną piosenkę „Niech mówią, że to miłość” Rubika. Na weselu, w którymś momencie wszyscy wyszli na środek i odśpiewali nam tę piosenkę z podziałem na role – byli soliści, był chór – płakałam strasznie (już 10 raz tego dnia :D )Drugi wspaniały moment to prezentacja znowu zrobiona przez moją siostrę-świadkową. Na rzutniku zrobiła prezentację - od momentu kiedy się urodziliśmy do momentu naszego ślubu - z piękną piosenką w tle. Potem jeszcze dała nam i rodzicom książkę, którą pisała przez klika tygodni – tytuł „Historia miłości” – opisała razem ze zdjęciami jak to się stało, że jesteśmy mężem i żoną (a historia jest trochę śmieszna ;) ). Na dodatek wydrukowała to w prawdziwej drukarni, całość ma kilkadziesiąt stron. Coś wspaniałego. Naprawdę mam kochaną siostrę :) . My nie wiedząc, o jej prezencie zrobiliśmy trochę podobny rodzicom. Zamiast kwiatów - album ze zdjęciami od ich ślubu, do naszego ślubu (na prędce drukowane zdjęcie w czasie wesela). Byli naprawdę szczęśliwi :)
A jeszcze dla tych z Warszawy - tort był przepyszny i przepiękny, na dodatek nie taki drogi. Jakby co mogę na privie dać znać, gdzie robiliśmy (do polecenia mam też super kwiaciarkę, salę, no i oczywiście Agę :) ). Uff miało wyjść krótko, a tu tyle tekstu. Mam nadzieję, że was nie zanudziłam.
Dorzucam parę zdjęć, żeby łatwiej było czytać ten długi tekst :) Pozdrawiam was wszystkie i dziękuję za rady – szczególnie tym z was, które spotykałam w wątku warszawskim i w sierpniówkowym :D

P.S. A z rad, to po pierwsze ustalajcie sobie plan na ten dzień z jakimś zapasem czasu, na weselu bawcie się jak najwięcej, nawet jak ledwo ruszacie się w butach na obcasie, w którym chodzicie pierwszy raz w życiu – zabawa na swoim weselu nie równa się niczemu. Rozmawiajcie z wszystkimi gośćmi – nie tylko z najbliższymi przyjaciółmi. Zatańczcie z tatą. Spróbujcie jedzenia. Nie przejmujcie się podartą i brudną sukienką. Róbcie sobie mnóstwo zdjęć ze wszystkimi gośćmi. Zamówcie kamerzystę – my początkowo nie chcieliśmy, ale to jedyna szansa żeby zobaczyć swój ślub bez tylu emocji :)
To chyba tyle. :)

Plener
http://imageshack.us
http://imageshack.us

Odpowiedzi (22)

Ostatnia odpowiedź: 2009-07-25, 18:19:30

Kategoria: Związki i Seks

Answer 1

Street Spirit 2009-07-25 o godz. 18:19

0

A to pamiętam Cię :) jednak świat jest mały :)