Ratunku!!

Nie wiem co robic, czuje sie qrewsko samotna, nie mam z kim pogadac, niech mnie ktos przytuli...
jestesmy razem hymm... 11 lat, zeby nie bylo mam dopiero 30stke, on 32.
w naszym zwiazku dzieje sie (a wlasciwie niewiele sie dzieje) wszystko cokolwiek ma miejsce wynika z mojej inicjatywy, on ma wszystko i wszystkich gleboko w powazaniu, poza swoim mlodszym braciszkiem z kotrym popija wiecznie piwo i jezdzi wraz z nim motorami.
dzieci poki co niet, pierwsza ciaza obumarla, chromosomy zle sie polaczyly, zreszta nie bardzo o to obchodzilo, nie mial czasu, bo praca, byli jeszcze rodzice, mama choc z nia niewiele ozmawiam, rozumiala, przytulala, zajelam sie intensywnie praca, minelo 3 lata, 2 ciaza, przed nia dowiedzialam sie ze na razie to raczej bez sensu planowac dzieci bo kasa, potem niby sie cieszyl, jechalam samochodem zrobilo mi sie doszno, wewnetrzny krowtok, operacja laparotomia, wyciety jajowod, po ciazy, brzuch juz sie zrasta, psycha nie chce, nie mamy nadal o czym rozmawiac, nie ma mamy ktoraby przytulila, jest kilka tysiecy kilometrow stad, nie chce jej martwic, mowie ze wszystko ok, wczoraj kolej na badania ktore robie sama bo praca, bo nie ma czasu, kazda z was ktora miala wewnetrzne usg dopochwowe wie co czuje, nie zapytal jak bylo, mam torbiel na jajniku i inne informacje na wyniku badania ktorych specjalnie nie rozumiem, wrocil do domu pozno, kupil nowy motor, jest w 7 niebie. na mnie jest wqrwiony, bo robie focha. wiem, ze to wszystko pewnie czyta sie jak banal, ze ludzie maja zdecydowanie powazniejsze problemy, ale ciezko mi, nie mam sie komu pozalic. Gin mowi o koniecznosci zajcia w ciaze, bo moje zdrowie, ja mysle o odejsciu od niego, tylko co ja poczne??