Jutro mija 5 m-cy...

ja straiłam ciążę bardzo wcześnie...
ale nawet ten krótki czas
/bo od zrobienia testu mineło 9 dni/
wytworzyła sie wielka więź...
więc doskonale rozumiem co Ty czujesz...
nie jesteś sama Izabelo... :usciski:

Izo bardzo mi przykro...
Trzymaj się

Dziewczyny bardzo Wam współczuję :usciski:

Izabela dla Twojego Aniołka

Izabela1 napisał(a):W bardzo wczesnej ciązy niewiel mozna zrobic , natura bywa madrzejsza..., choć w sposob okrutny...
....nie zawsze potrafimy
zwycięzyc nature , ktora jest chyba niestety madrzejsza
Natura działa jak chce i kiedy chce i nieraz w późniejszym okresie ciąży też niewiele można.
Ja o stracie synka dowiedziałam się dopiero na USG kiedy nie biło serduszko w 23 tygodniu i też nie można było temu zapobiec bo nic o tym nie wiedziałam, nie miałam objawów. I wtedy zadawałam sobie pytanie dlaczego tak późno to się stało przecież minął 3 miesiąc o którym się mówi że jest "granicą" poronień. Obwiniałam siebie że mogłam coś zauważyc i można było jakoś ubiec naturę ale ona wiedziała chyba co robi.
Nie umiałam się pogodzic dość długo, płakałam całymi dniami, mało kto mnie rozumiał i nie pozwalał sie wypłakać. Uważam że płacz, wyrzucenie tego z siebie jest najważniejsze bo nie warto tego kumulować w sobie bo później bedzie gorzej.
Dziś mija 8,5 miesiąca i cały czas myśle o synku ale już nie ma żalu bo wiem że on czuwa nad nami i nas wspiera.
Teraz kiedy jestem w ciąży bardzo to przeżywam, strach przed stratą jest wielki ale wielka jest też nadzieja i każdej z Was takiej nadziei życze.
Potrzeba czasu by uspokoić płaczącą dusze ale kiedyś przychodzi ukojenie.

JAK MI BARDZO SMUTNO GDY TO CZYTAM..........
:usciski: :chlip: :goodman:

Dzieczyny, wierzę, że niedługo szczęście się do Was uśmiechnie!
:goodman: :goodman: :goodman:

Przykro mi Izabelko, że takie ciosy nas dotykają. Wierzę, że wasze ukochane maleństwo czuwa nad wami. Wiem, że ból, żal, pytania będą już zawsze wam towarzyszyć, wierzę jednak, że dzięki temu będziecie silniejsi, że będzie wam łatwiej stawić czoła przeciwnościom losu. Pomodlę się za waszą kruszynkę.

Jak ja dobrze Was rozumiem :usciski: :usciski: :usciski:

To już siedem miesięcy jak straciłam moje dwa aniołki
Teraz miałyby juz 6 tygodni

Wierzę ,że tak choc powtorze co kiedys napisalam...
W bardzo wczesnej ciązy niewiel mozna zrobic , natura bywa madrzejsza..., choć w sposob okrutny...
wierze ,że kazda z nas kiedys bedzie mama ,ale , ....nie zawsze potrafimy
zwycięzyc nature , ktora jest chyba niestety madrzejsza
W trzecim dniu po tescie ciązowym bylam u ginki ,mialam razem 4 usg , żarlam
hormony , wydawalo się ,ze jest dobrze , organizm nie dawal znakow, staralam się oszczędzac , a skończylo się jak się skonczylo
Teraz musisz wytrzymac ten najtrudnijeszy czas , a potem znależć rozsądnego lekarza, ktory zrobi dobrane badania...
I wierzyc ,że nasze Maleństwa wywalcza dla nas laske macierzyństwa...
ściskam mocno

Czasem się zastanawiam, ile może znieść serce... dużo, jak widzę.
Kochana,ja wcześniej straciłam naszą kruszynkę, ale to nie zmniejsza mi bólu. Płakać będę na pewno, nigdy nie zapomnę tych chwil razem z mężem, gdy tak bardzo się cieszyliśmy z radosnych wiadomości.

Wierzę, że takie chwile powrócą, powrócą i dla nas i dla Was.

ja wiem , wiem czytalam z bolem Twoj watek...
Wyplacz sie masz prawo do bolu i zaloby ....
A potem czas wyleczy , wyleczy...
Ja stracilam dziecko w 11 tygodniu ....
Wiesz ginekozka powiedziala_Babski los i dobrze ,ze możecie mieć dziecko...
I to chyba prawda...
ściskam

Izabelo,
tak mi przykro, nie umiem powiedzieć nawet jak bardzo. My przeżywamy to samo, co Wy wtedy w marcu...
Ja nie pytam dlaczego........ brak mi odwagi

:usciski: