Relacja z mojego ślubu

23.08 powiedziałam TAK

Postaram się jak najlepiej opisać ten dzień, choć to badzo trudne. To był najpiękniejszy dzień mojego życia, przecudowny, piekny, ach brakuj słów. Tak długo na niego czekałam, a tak krótko trwał. Wszystko się udało, tak jak planowalismy, ale dlaczego tak krótko to trwało.
A było tak:
Wstałam rano, na 9:00 poszłam do fryzjera. Siedziałam tam 2 godzinki, wiecie jak to jest, kręcenie włosków, tapirowanie, czesanie, upinanie itd, fryzurka wyszła tak jak sobie ja wyobraziłam, trzymała się cały czas, dopiero w poniedziałek rozpięłam włoski. Fryzura się udała, choć włosy miałam nieco dłuższe niż za ucho, pani Lidka czyni cuda, a czesałam się w zwykłym osiedlowym salonie.
Po powrocie zrobiłam sobie manicure, miałam swoje paznokcie, nie odważyłam sie na kllejenie sztucznych, makijaż też mi się udał, był naturalny, złoto-brązowy, piękny z kosmetyków które jeszcze wcześniej dostałam na imieniny od mojego narzeczonego.
Potem ubrałam się.
Suknia była piękna, wyglądałam jak nigdy wcześniej, cudnie.
Dzień wcześniej ufarbowałam je na fioletową wiśnię.
Tego dnia nikt mnie nie poznawał, bo przez cały tydzień przed weseelem miałam jaśniutkie pasemka na głowie, a w sobotę widzieli mnie w ciemnym kolorze włosów.
O godzinie 14:00 umówieni byliśmy na sesję plenerową do słynnych Łazienek w Wraszawie.
To był świetny pomysł na odstresowanie.
Tam zrobiliśmy dziesiątki zdjęć.
Po powrocie do domu odbyło się tradycyjne błogosławieństwo, a następnie wyjazd do kościoła. Baliśmy się, że ktoś, tzn. kapela, kierowca, skrzypaczka nie przybędą, ale poszło zgodnie z planem.
Wszystko było zapięte na ostatni guzik, a wiązanka cudna, ecru róże, zielone listki dla kontrastu no i złota wstążka.
W kościele odprawił nam ślub proboszcz mojej parafii, był przesympatyczny, aż nie do uwierzenia.
Zestresowałam się podczas przysięgi, podczas której zdałam sobie sprawę, co właściwie robię.
Przez cały dzień szykowałam się z taką myślą, że idę na wesele do kogoś bliskiego, a okazało sie że to ja jestem najważniejsza, że na mnie patrzą, chwalą fryzurkę, suknię, ślub, skrzypaczkę, orkiestrę.
Powiedziałam TAK, zdałam sobie sprawę z tego, jak bardzo kocham Krzyśka i ile dla mnie znaczy.
Na zakończenie mszy zagrała nam pięknie skrzypaczka.
Wszystko sie udało, nawet straż z pracy męża dojechała i prowadziła nas na sygnałach spod kościoła aż do domu weselnego, w między czasie dołączyli samochodami bojowymi koledzy Krzyśka z pracy.
To był piękny dzień, orkiestra, zawodowo grająca, nagrywająca własne płyty, wybrana na podstawie kiepskiej jakości kasety wideo odegrała nam przecudnie weselicho.
Zabawa na 220 osób trwała do białego rana, a na drugi dzień odbyły się tak samo udane poprawiny na 70 osób w tym samym składzie obsługi co na weselu.

Oto kilka fotek, niestety nie najlepiej zeskanowane:

plener w parku łazienkowskim, przed ślubem



aby złapać w obiektyw pawie musieliśmy się nieżle nabiegac ale udało sie efekt widać



a tu my i świadkowie:



tu juz przed kościołem:



POZDRAWIAM - SZCZĘŚLIWA SKANI=SYLWIA