"Ale siara! Ostatnio byli moi koledzy pograć w Fifkę i zjeść pizzę, a moja matka to się tak wystroiła, że aż koledzy nie powstrzymali się od komentarzy. Szpila na nodze, krótka brokatowa sukienka, aż mi było dziwnie. Wiem, że odkąd rozstała się z ojcem, to chce cieszyć się życiem, ale kurczę, mogłaby się powstrzymać przy moich znajomych. Teraz wszyscy w budzie gadają, że moja mamuśka jest rozrywkowa i na wydaniu..."
Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.
Żałuję, że zaprosiłem kumpli do domu
Niedawno zaprosiłem moich kolegów do domu, aby wspólnie spędzić czas na grze w Fifę i spożywaniu pizzy. Niestety, zachowanie mojej matki wzbudziło sporo komentarzy i zażenowania ze strony moich przyjaciół. Nie ma wstydu, chodziła bowiem w obcisłej sukience, która bardziej przypominała stylizację licealistki na bal niż odpowiedni strój dla dorosłej kobiety. A do tego była taka uroczo słodka i flirtowała z takim jednym Mateuszem. To było bardzo dziwne...
Rozumiem, że życie po rozwodzie może być trudne i każdy ma prawo do odrobiny rozrywki, ale nie sądzę, żeby należało to robić kosztem mojego komfortu i reputacji wśród znajomych. Zamiast skupić się na przyjemności spędzania czasu z moimi kolegami, musiałem tłumaczyć, że ona tak rozładowuje stres po odejściu ojca... Nikt mi nie uwierzył i każdy teraz gada w szkole, że moja mama to podrywaczka i babka na wydaniu.
Canva
Moja mama rozwodniczka
Próbowałem rozmawiać o tym z moją mamą, ale ona nie widzi żadnego problemu. Chodzi jak chce, żyje jak chce i za każdym razem rzuca tym okropnym hasłem:
Twój ojciec zawsze chciał mieć mnie na sznurku. Teraz to się skończyło i dobrze się bawię. A kolegów masz spoko. Poflirtować przecież można. Matka Twoja nie jest jeszcze taka stara...
Za nic nie docierają do niej żadne argumenty, że to dla mnie słabe i, że czuję się zestresowany. Moja mama postanowiła cieszyć się życiem i podchodzić do niego na luzie, bez wstydu. No to super...
Porozmawiałem o całej sytuacji z ciotką, siostrą mamy. Ale i ona nic nie wskórała. A ja teraz boję się, że jak zaproszę kumpli do domu, to będzie znowu prezentować niby przypadkiem swoje walory, a ja chyba spłonę ze wstydu. Masakra, jaka wtopa...
Paweł
