"Rodzice są po rozwodzie. Mama ciągle jest zazdrosna, że spędzam więcej czasu z ojcem"

Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.

Rodzice przestali się kochać

Mama i tata - kiedyś myślałam, że to coś na zawsze. Okazało się jednak, że to nieprawda. Pewnego dnia, moi ukochani rodzice przestali patrzeć w tę samą stronę i po prostu się rozstali. Miałam wtedy 14 lat. Tak minęło 6 lat i dziś mam 20 lat, jestem studentką i co weekend mogę wybrać z kim chcę spędzać czas. Problem jest taki, że najchętniej z moim ojcem, który wiem, że zawsze na mnie czeka i tęskni.

A mama? No cóż. Ona żyje w swoim bogatym świecie. Nie powiem, po rozwodzie odżyła. Założyła swoją firmę z eleganckimi ubraniami dla pań w średnim wieku, znalazła sobie partnera, z którym się na razie spotyka. Ale straciła sporo tego matczynego czynnika... Wiecie, co ona mi nawet zaproponowała, że jeśli chcę, to mogę mówić do niej po imieniu. Bo chciałaby się czuć młodo.

canva.com

Wolę spędzać czas na kanapie

To było dla mnie za dużo. Tęskniłam i nadal tęsknię za moimi rodzicami razem. Wciąż pamiętam, jak spędzaliśmy we troje czas i bawiliśmy się doskonale. Teraz już tego nie ma. Jest mama z szalonymi pomysłami. Jest tata, który woli bierne aktywności w domu. Co tydzień staję przed tym samym problemem, kogo odwiedzić, z kim spędzać czas. Chciałabym jakoś to podzielić między rodzicami, ale z drugiej strony to tylko chęci. Bo w czynach już nie jestem taka dobra. Dlatego, że jakoś lepiej czuję się przy spokojnym tacie. Nie rozpoznaję mojej mamy w tej nowej, odmłodzonej mamie. To nie to samo.

Ale najgorsze jest to, że ciągle mama mówi, że jej już nie kocham, skoro wolę siedzieć z ojcem. Jest zazdrosna, a ja sama nie wiem, czego chcę. A przy okazji też mówi ojcu, żeby jej nie odbierał dziecka...

Trudne są te sprawy. Bycie dzieckiem rozwodników jest trochę smutne. Chciałabym, aby wróciły lata dzieciństwa...

Milena