"Mamy po 60 lat i wytykają nas palcami, bo korzystamy z życia, zamiast narzekać"

Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.

Kiedy ja miałam naprawdę żyć?

Ukochałam sobie pracę na gospodarstwie. A później też pokochałam człowieka, który razem ze mną dbał o to gospodarstwo. Zgodnie, przez ponad 40 lat szliśmy ramię w ramię, nie narzekając na to, że coś trzeba zrobić czy wstać wcześnie, gdy tylko słońce wzeszło.

Były i zwierzęta do opieki i sporo hektarów. Mąż wyjeżdżał w pole skoro świt i schodził do domu gdy robiło się ciemno.

Ja w tym czasie dbała o obejście i o tę zwierzynę. A mieliśmy i krowy i owce i kur sporo, żeby jajka były swoje.

Świnie mieliśmy tylko na ubój.

Oczywiście w polu też pracowałam

Tam zawsze było coś do zrobienia. A my staraliśmy się robić wszystko własnymi siłami. Inni jeździli na wakacje, my pieliliśmy buraki albo zaczynaliśmy żniwa.

Tak wygląda praca rolnika. A przynajmniej tak wyglądała. Teraz niektórych stać na udogodnienia. Nas na nie stać nie było. Ale nie narzekaliśmy. Mówiliśmy sobie za to zawsze, że kiedyś będzie dla nas lepszy czas i naprawdę zaczniemy żyć.

canva.com

I zaczęliśmy

Wcześniej mówiło się o nas: "Nigdzie nie chodzą, nigdzie nie jeżdżą" i czasem byliśmy obiektem drwin. Teraz też wytykają nas palcami, bo mamy po 60 lat i wreszcie zaczęliśmy korzystać z życia.

A to gdzieś pojedziemy, a to pójdziemy do kina, czy do restauracji.

Ostatnio wstawiłam zdjęcia z obiadu. Mam sporo znajomych na FB, a dania były pyszne i pięknie podane, więc postanowiłam zrobić lokalowi mini reklamę.

Pod zdjęciami pojawiły się komentarze typu: "Kto bogatemu zabroni" i było mi trochę przykro. Ale jeden z komentarzy bardzo podniósł mnie na duchu. Ktoś napisał:

Chociaż jedna para, która wiecznie nie marudzi, tylko korzysta z życia.

Cieszę się, że są też osoby, które nie gardzą nami, bo chcemy żyć. Kiedy mamy mieć na to czas? Jesteśmy coraz starsi. Mój apel to wszystkich: nie warto słuchać, co o nas gadają. Róbmy to, co daje nam radość. To przecież nasze życie i nikt go za nas nie przeżyje.

Anita