"Nie wiem, jak to się stało, że on zapoczątkował ten zwyczaj. Pewnego dnia siedzieliśmy sobie razem w salonie i każde z nas grzebało w telefonie. W pewnym momencie on powiedział do mnie, żebyśmy się na chwilę wymienili. Rozmawiałam akurat z przyjaciółką i średnio spodobał mi się ten pomysł, ale nie miałam nic do ukrycia. Po kwadransie oddaliśmy sobie swoje telefony i włączyliśmy film, który razem obejrzeliśmy. Tydzień później znów powiedział, że mam pokazać telefon. Byłam zaskoczona, a on tylko zapytał, czy mu nie ufam. Dałam więc swojego Samsunga. Oddał po pięciu minutach. Od tamtego czasu regularnie i codziennie zagląda mi w moje wiadomości. A swój telefon ma zawsze przy sobie".
Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.
Każdy zasługuje na prywatność
Jestem wierną i uczciwą żoną, ale czasami rozmawiam z mamą czy koleżankami o rzeczach, o których nie chcę, by mój mąż wiedział.
Taki przykład: chciałam zrobić mu urodzinową niespodziankę. On kontrolował mnie codziennie, więc ja regularnie usuwałam wiadomość w komunikatorach.
To gryzło się z moim sumieniem, bo przecież nie robiłam niczego złego, a jednak musiałam kombinować.
Uważam, że nie wolno zaglądać do telefonu partnera, a szczególnie nie w taki sposób. Bo mój mąż to na mnie wymusza.
Za pierwszym razem się zgodziłam
Ale to była taka uczciwa, chwilowa wymiana. Myślałam, że bardziej dla zabawy, czy faktycznie po to, żeby sprawdzić, czy sobie nawzajem ufamy.
Następnym razem to już nie była zabawa. Mąż zażądał ode mnie, żebym pokazała mu telefon zaraz po powrocie do domu z pracy. Zrobiłam nietęgą minę, a on zapytał wtedy, czy mu nie ufam.
Dałam mu mojego Samsunga do ręki i poszłam robić obiad. On zwrócił telefon i zjedliśmy w miłej atmosferze. Ale następnego dnia znów sprawdzał mój telefon gdy wróciłam i zrobił się z tego codzienny zwyczaj.
canva.com
Swój telefon ma zawsze przy sobie
Raz poprosiłam go o jego telefon. A on znów powiedział:
A co, nie ufasz mi?
Chciałam powiedzieć mu to samo, ale jakoś się bałam. Nie wiem sama dlaczego. Nie podniósł na mnie nigdy głosu. Nie użył przemocy. Jest ciepłym, raczej cichym mężczyzną, który jednak chce mieć nade mną pełną kontrolę.
To mnie trochę przeraża. Bo czuję, że nie mam ani odrobiny prywatności.
Poza tym nastraszyła mnie przyjaciółka, że podejrzliwe są zazwyczaj te osoby, które same mają coś do ukrycia.
A ja przecież męża nie sprawdzam. Może on naprawdę ma coś na sumieniu, dlatego musi regularnie przekonywać się o tym, że ja taka nie jestem?
Różne myśli już mi przez głowę przechodzą i to jest w sumie najtrudniejsze. Bo ja z tymi myślami jestem sama. Nie mogę powiedzieć o nich mężowi, bo przecież się obrazi.
Jestem ciekawa, czy w innych związkach też tak jest? Może to jednak nic dziwnego, że jedno drugiemu regularnie przegląda telefon? Może ja naprawdę przesadzam i niepotrzebnie jest we mnie jakiś nie pokój? Zwłaszcza że przecież jestem uczciwa i wobec męża i wobec siebie.
Karolina
